Siła białej Gołębicy

15 maja Kościół będzie obchodził święto Zesłania Ducha Świętego. Jest to uroczystość ruchoma, odbywająca się pięćdziesiąt dni po święcie Zmartwychwstania.
Upamiętnia ona zesłanie Ducha Świętego na Maryję i na zgromadzonych w Wieczerniku apostołów. Od 6 maja wierni odmawiali nowennę do Ducha św. w lubelskim kościele pw. Świętego Ducha przy Krakowskim Przedmieściu. 12 maja Wspólnota Przyjaciele Oblubieńca, gromadząca się przy świątyni, zorganizowała konferencję ks. Dawida Wasilewskiego: „Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam umiłowanie” i modlitwę uwielbienia. W wigilię uroczystości o godz. 20.30 rozpoczęło się modlitewne czuwanie, a następnie agapa na dziedzińcu zabytkowej świątyni.
Duch Pocieszyciel
Jak pisze św. Łukasz w „Dziejach Apostolskich”, Jezus Chrystus zesłał Ducha Pocieszyciela, by Ten doprowadził do końca dzieło zbawienia, pocieszył zalęknionych apostołów i dał im siłę do głoszenia Ewangelii na całym świecie (dar języków). Zesłanie Ducha Świętego uznawane jest za symboliczny początek Kościoła, który ożywiony darem z nieba rozpoczął przepowiadanie radosnej nowiny o zbawieniu w Chrystusie.
Uroczystość liturgiczna Zesłania Ducha Świętego sięga pierwszych wieków chrześcijaństwa. Łączono ją z Wielkanocą, a od IV w. wyodrębniono, jako osobne święto, uroczyście obchodzone zarówno w Kościele wschodnim, jak i zachodnim. W drugi Dzień Zielonych Świątek obchodzone jest święto NMP Matki Kościoła. Papież Leon XIII wprowadził nowennę, czyli dziewięciodniowe przygotowanie modlitewne na przyjście Ducha Świętego, aby dokonał przemiany w sercach wiernych. Symbolem Ducha Świętego jest gołębica. Zwykło się też przedstawiać go w postaci ognistych języków, gdyż tak „Dzieje apostolskie” opisują Jego zesłanie na apostołów.
Uroczystość Zesłania Ducha Świętego kończy okres wielkanocny. Powszechna nazwa Zielone Świątki wynika z okresu, w którym jest obchodzona. Przyroda odnawia się po zimie, a zieleń jest dominującym kolorem pejzażu. Swoje korzenie Zielone Świątki mają w czasach przedhistorycznych. Pochodzą od starosłowiańskiej uroczystości zwanej stado, które było świętem wiosennym. Pogańskie społeczności ze szczególną czcią traktowały naturę i jej wpływ na życie ludzkie. W celu oczyszczenia ziemi ze złych duchów i zapewnienia pomyślnych plonów domy przystrajano gałązkami, głównie brzozowymi i klonowymi, kwiatami i innymi roślinami, m.in. tatarakiem. Miało to chronić mieszkańców gospodarstw przed demonami i chorobami. Ze względu na radosny charakter święta obrzędom towarzyszyło wspólne biesiadowanie i zabawy.
Źródło dobrej rady
Lubelski kościół pw. Świętego Ducha jest jednym ze starszych w Lublinie. Został wzniesiony przy szpitalu za murami miasta w 1419 r., a erygowany w 1421 r. za panowania Władysława Jagiełły. Szpital dla ubogich powstał kilkadziesiąt lat wcześniej, za Kazimierza Wielkiego. Kościół od początku był murowany. Nie wiadomo, jaki był jego pierwotny kształt i wyposażenie, gdyż kilkakrotnie ulegał pożarom. Prawdopodobnie posiadał na początku tylko prezbiterium i nawę. Pożary niszczyły wnętrze świątyni, zawsze była jednak odbudowana lub odnawiana. Kościół i szpital, wspomagane przez licznych fundatorów, przeżywały na przełomie XV i XVI w. wyraźny rozwój. Jednak koniec XVI w. nie napawał już optymizmem co do dalszych losów budowli, w związku z czym Stanisław Lichański, rajca lubelski, fundator kaplicy św. Stanisława, chcąc go zabezpieczyć, sprowadził do Lublina o.o. karmelitów bosych. Rajcowie miejscy oddali im budynek kościoła i kilka domów szpitalnych na klasztor. Nabożeństwa dla ubogich i chorych miały odbywać się w kaplicy św. Stanisława. Karmelici wyprowadzili się w 1622 r. do nowego kościoła i klasztoru gdyby nie zasłynął cudami obraz Matki Bożej Dobrej Rady, nie wiadomo, jaki byłby los świątyni. Wiadomo, że w 1733 r. kościół ponownie się spalił i został odnowiony przez ks. Ludwika Burneta. W 1739 r. w kościele było już 6 ołtarzy, w tym wielki, z obrazem Ducha Świętego zstępującego na apostołów, otaczających Najświętszą Marię Pannę i boczny po prawej stronie, z XVI w. z cudownym obrazem MB Dobrej Rady. Matka Boża jest pośredniczką łask, a zwłaszcza darów Ducha Świętego. Jednym z nich jest dar rady – zdolność trafnych sądów i wyborów. Elżbieta Kasprzycka

News will be here