Trwa rok 65-lecia Chełmianki. Latem 1955 roku grupa działaczy powołała klub piłkarski, który pomimo wielu przeciwności losu, do dzisiaj jest jednym z wiodących w regionie. Nowy Tydzień systematycznie przypomina najważniejsze wydarzenia z dziejów klubu, korzystając z uprzejmości Bogusława Kudelskiego, autora dwóch książek o chełmskim klubie.
Wracając do lat 70-tych poprzedniego stulecia należy przypomnieć, że nazwa Chełmianka na pewien okres znikła z piłkarskiej mapy regionu i Polski. Gdy rozpoczął się sezon 1973/74, kibice z Chełma jeszcze wspominali znakomite poprzednie rozgrywki, w których podopieczni Waldemara Kursy okazali się najlepsi. Wtedy z uwagi na reorganizację ligi nie awansowali szczebel wyżej i kolejny sezon musieli spędzić w 14-zespołowej bardzo mocnej lubelskiej klasie okręgowej.
Jesienią 1973 roku, biało-zieloni w rozgrywkach okręgowych spisywali się dobrze, gromadząc na trybunach Stadionu im. PKWN, rzesze kibiców. W składzie zespołu, prowadzonego przez trenera Kursę, występowali: Ryszard Stańkowski, Jerzy Czarnecki, Wiesław Tomala, Jerzy Wilkosz, Jan Gajdemski, Roman Szpakowski, Ryszard Błasiak, Stanisław Iwanek, Krzysztof Pasek, Mieczysław Olewiński, Ryszard Kononiuk, Jan Dynysiuk, Stanisław Dąbek, Alfred Nowak, Jan Orłowski, Krzysztof Bundz, Zbigniew Trześniewski, Andrzej Gruszka, Henryk Nowicki. Prezesem klubu był Kazimierz Koszełowicz. Po ostatnim meczu rundy jesiennej rozegranym z Hetmanem Zamość, zakończonym remisem 0:0, plasowali się na czwartym miejscu w tabeli, ze stratą pięciu punktów do lidera – Wisły Puławy.
Niespodziewanie, wiosną nastąpiły duże zmiany w chełmskiej piłce nożnej. Jeszcze w lutym, został rozwiązany klub sportowy „Chełmianka” Chełm na rzecz LKS „Gryf” Chełm w pionie Federacji Budowlanych. W niedługim czasie, 2 kwietnia z połączenia „Chełmianki” i „Gryfa” Chełm został powołany do życia Robotniczo-Ludowy Klub Sportowy „Zjednoczeni” Chełm. W rundzie rewanżowej chełmscy piłkarze wystąpili już jako RLKS „Zjednoczeni” Chełm.
W meczach rundy wiosennej „Zjednoczeni” spisywali się równie dobrze jak jesienią. Między innymi zrewanżowali się za porażkę z pierwszej rundy liderowi – „Wiśle” Puławy, wygrywając 1:0 oraz „Stali” Poniatowa, którą pokonali 5:2. Dzięki udanej wiośnie Chełmianka zakończyła sezon „na pudle”. Triumfatorem klasy okręgowej została „Wisła” Puławy, jednak w eliminacjach do II ligi nie udało jej się wywalczyć awansu. Ligę opuściły drużyny: „Łady” Biłgoraj, „Turu” Milejów, rezerw „Motoru” i „Lublinianki” oraz „Start” Krasnystaw.
Nazwa „Zjednoczeni” przetrwała jeszcze do wiosny sezonu 1975/76. Z chwilą reformy administracyjnej kraju i pojawienia się województwa chełmskiego, działacze „Zjednoczonych” nakłonili kierownictwo cementowni „Rejowiec” na udział w sponsorowaniu chełmskiej piłki nożnej. Szybko też zrodził się pomysł połączenia „Zjednoczonych” i RKS Rejowiec. Oczywiście, działacze RKS protestowali, lecz na nic się to zdało, gdyż najczęściej o wszystkim decydowały czynniki polityczne. Wtedy fuzja stała się faktem. 6 stycznia 1976 uchwałą Walnego Zebrania, nowy klub przyjął nazwę Robotniczy Klub Sportowy „Chełmianka” Chełm i po RKS Rejowiec pozostała tylko dziewiętnastoletnia historia. Do pierwszego składu „Chełmianki” z Rejowca trafili tylko Wacław Klin i Roman Wójcik, a pozostali piłkarze grali w rezerwach chełmskiej drużyny, która swoje mecze rozgrywała w Rejowcu Fabrycznym. Głównym sponsorem klubu zostały Chełmskie Zakłady Obuwia, jednak w zarządzie klubu zasiadali także delegaci z innych chełmskich zakładów pracy, m.in.: PKS, „Agromet”, ZPOW, PHS, „WSS Społem”.
Chełmianka w dalszym ciągu była klubem wielosekcyjnym. Oprócz piłkarzy, w klubie trenowali tenisiści stołowi, strzelcy, siatkarze i szczypiorniści. Prezesem Robotniczego Klubu Sportowego „Chełmianka” Chełm został Michał Matwiejczuk. Chełmski zespół zakończył sezon na 5. miejscu w tabeli. Dzięki kolejnej reorganizacji biało-zieloni wraz ze „Stalą” Kraśnik (mistrzem ligi), „Lublinianką”, „Stalą” Poniatowa, „RAKS-em” Biała Podlaska i „Tomasovią” awansowali do III ligi, zwanej klasą międzywojewódzką. Trenerem zespołu, który uzyskał promocję, był Janusz Zalewski, natomiast w składzie zespołu występowali: Andrzej Słomka, Ryszard Stańkowski, Jerzy Wilkosz, Edward Niedźwiecki, Stanisław Świder, Stanisław Wróbel, Stanisław Iwanek, Jerzy Wilkosz, Jan Orłowski, Krzysztof Pasek, Jan Dynysiuk, Henryk Nowicki, Wacław Klin, Roman Wójcik, Mirosław Misiowiec, Gabriel Góra, Alfred Nowak, Krzysztof Bundz, Jan Kawarski, Krzysztof Kamiński. (r)
