Tylko przy udziale 80 wiernych odbyły się 3 maja główne uroczystości odpustowe w świątyni pw. Najświętszej Marii Panny Królowej Polski przy ul. Gospodarczej w Lublinie. Towarzyszyło im hasło: „Miej w opiece naród cały”. Święto 3 maja jest szczególnie ważne dla Polaków, – wyraża wiarę narodu w szczęśliwą opiekę za pośrednictwem Matki Bożej.
Od 1992 roku dzień 3 maja – tak jak w latach międzywojennych – jest świętem narodowym zarówno w celu upamiętnienia Konstytucji z 1791 roku, jak i święta Królowej Polski. Niedzielnej sumie odpustowej w kościele na Tatarach przewodniczył o. Andrzej Derdzuik OFM Cap. Lubelskie sanktuarium maryjne przy ul. Gospodarczej 7 ma krótką, ale ważną historię jako ośrodek duszpasterski robotników w latach 80. ubiegłego wieku.
1 kwietnia 1981 roku ks. Zbigniew Kuzia został skierowany do utworzenia parafii na Tatarach. Już 22 listopada tego samego roku odbyło się poświęcenie tymczasowej kaplicy, a w latach 1983-1987 został wzniesiony według projektu lubelskiego architekta Stanisława Machnika nowoczesny, kościół. Realizatorem budowy był ks. Zbigniew Kuzia. Świątynię uroczyście erygował 3 maja 1991 roku bp Bolesław Pylak. Lubelska parafia p w. MB Królowej Polski liczy obecnie 13 516 wiernych. Działają przy niej liczne grupy modlitewne, między innymi: Legion Maryi, koła Żywego Różańca, chóry parafialne „ Amadeusz” i „ Cantemus” schole: młodzieżowa i dziecięca, Arcybractwo Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa, Ruch Światło-Życie, Domowy Kościół, Grupa Anonimowych Alkoholików, Al- Anon, Parafialny Zespół Caritas, LSO, Rodzina bł. E. Bojanowskiego oraz Liturgiczna Służba Ołtarza.
Na terenie Polski sanktuaria maryjne stanowią ok. 80 % wszystkich miejsc kultu. Ich szczególny rozwój nastąpił w XVII w. Obecnie mamy ich w Polsce ponad 850, w tym wiele w naszym regionie.
Matka i Królowa
Maryja została ogłoszona Królową Polski przez króla Jana Kazimierza, zaś parlament Rzeczypospolitej Polskiej wielokrotnie akt ten odnawiał i uroczyście potwierdzał. 3 maja br. abp Stanisław Gądecki, przewodniczący Episkopatu Polski, dokonał zawierzenia naszej ojczyzny Najświętszemu Sercu Jezusa i Matce Bożej Królowej Polski.
Święto MB Królowej Polski, na prośbę biskupów polskich, zatwierdził w 1920 roku papież Benedykt XV, a oficjalnie jest obchodzone w całym kraju od 1923 roku, kiedy to papież Pius XI ustalił je na dzień 3 maja. Naród polski od wieków wyjątkowo czci Maryję jako swoją Matkę i Królową. Najstarsze Jej wizerunki powstały już w XI w.
Bolesław Chrobry wystawił w Sandomierzu kościół pw. Matki Bożej. Władysław Herman, uleczony cudownie, jak twierdził, przez Maryję, ku Jej czci wybudował okazałą świątynię w Krakowie. Król Zygmunt Stary z kolei ufundował przy katedrze krakowskiej kaplicę ku czci NMP, która jest zaliczana do pereł renesansu. Maryja była też patronką polskiego rycerstwa. Do Matki Bożej modlili się Jan Sobieski, Stefan Czarniecki, Tadeusz Kościuszko. Bardzo często mieszczanie zdobili swe kamienice Jej wizerunkami.
Wiele przydrożnych kapliczek poświęcono Matce Jezusa, a w maju rozbrzmiewają przy nich słowa Litanii Loretańskiej i pieśni maryjnych. Wielu polskich świętych uważało Maryję za swoją szczególną opiekunkę, między innymi św. Wojciech, uratowany za Jej przyczyną jako dziecko z ciężkiej choroby, św. Stanisław Kostka, św. Maksymilian Kolbe, św. Jan Paweł II czy kardynał Stefan Wyszyński, którego uroczystości beatyfikacyjne, które miały odbyć się 7 czerwca 2020 roku, zostały ze względu na epidemię przeniesione na bliżej nieokreślony termin.
Śluby króla Jana Kazimierza
Król Jan Kazimierz 1 kwietnia 1656 r., w katedrze lwowskiej obrał Maryję za Królową Królestwa Polskiego i przyrzekł szerzyć Jej kult oraz ślubował wystarać się w Stolicy Apostolskiej o pozwolenie na obchodzenie Jej święta, jako Królowej Korony Polskiej. W 49 lat po jego śmierci 8 września 1717 roku miała miejsce koronacja obrazu jasnogórskiego Królowej Polski koronami papieskimi. Była to pierwsza tego typu uroczystość poza Rzymem. Obraz przywiózł do Polski z Bełżca na Rusi w 1382 roku książę Władysław Opolczyk.
Do opieki nad wizerunkiem, zostawionym na wzgórzu pod Częstochową, zwanym Clarus Mons, czyli Jasna Góra wyznaczył sprowadzonych z Węgier paulinów. Obraz Matki Bożej Jasnogórskiej zalicza się do ikon określanych nazwą Hodegetria. Określenie to oznacza Tę, która prowadzi lub Tę, która wskazuje drogę. Wyraża ona głęboką teologiczną myśl, że Maryja prowadzi wierny lud do Jezusa i że to On jest najważniejszy. Ponowna koronacja cudownej ikony, odbyła się po kradzieży sukienki i dwóch koron, 22 maja 1910 roku
Akt oddania
We wrześniu 1946 roku Episkopat Polski pod przewodnictwem kardynała Augusta Hlonda odnowił na Jasnej Górze akt poświęcenia się i oddania Bożej Matce. W sierpniu 1956 w obecności miliona wiernych śluby złożone przez Jana Kazimierza, których nie udało mu się zrealizować, odnowiono, modląc się o uwolnienie osadzonego w więzieniu w Komańczy kardynała Stefana Wyszyńskiego. W 1962 roku papież św. Jan XXIII, kanonizowany 27 kwietnia 2014 roku razem z Janem Pawłem II, ogłosił Maryję Królową Polski, główną patronką kraju i niebieską Opiekunką naszego narodu. 3 maja 1966 roku na uroczystości Tysiąclecia Chrztu Polski, prymas Stefan Wyszyński, w zastępstwie papieża Pawła VI, któremu ówczesne władze nie pozwoliły wjechać do Polski, złożył „Akt oddania Polski w macierzystą niewolę Maryi, Matki Kościoła, za wolność Kościoła Chrystusowego”.
Elżbieta Kasprzycka
