8 czerwca, w pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała, Kościół obchodził uroczystość Najświętszego Serca Jezusa.
Jako święto liturgiczne, na wniosek polskich biskupów, zostało ono ustanowione w 1765 r. przez papieża Klemensa XIII. W lubelskim kościele pod tym wezwaniem przy ul. Kunickiego 128, jednym z około czterystu pod tym wezwaniem w Polsce, tego dnia miał miejsce parafialny odpust. Mszy św. o godz. 18.00 przewodniczył abp Stanisław Budzik, który odczytał papieski dokument o nadaniu ks. Januszowi Bogdańskiemu, realizatorowi budowy świątyni i byłemu proboszczowi parafii pw. Najświętszego Serca Jezusowego, godności prałata.
Lubelska świątynia pw. Najświętszego Serca Jezusa najpierw była drewnianą budowlą, do której powstania walnie przyczynił się wikariusz parafii pw. św. Michała – ks. Ignacy Żyszkiewicz, oddelegowany 3 maja 1933 roku do zorganizowania punktu duszpasterskiego, a następnie parafialnego w dzielnicy Dziesiąta. Świątynię według projektu młodego architekta Tadeusza Witwickiego uroczyście poświęcił 10 czerwca 1934 roku bp Leon Fulman. Drewniany kościółek służył wiernym do 1985 roku, kiedy to został przeniesiony do Pilaszkowic koło Piask. Wtedy na Dziesiątej powstał nowoczesny kościół według projektu architekta Mirosława Załuskiego. Prace budowlane trwały ponad dwa lata. Realizatorem budowy był ks. Janusz Bogdański.
Na Wielkanoc 1988 roku kościół został poświęcony przez bpa Bolesława Pylaka. Przez następne dwa lata były prowadzone intensywne prace związane z wystrojem świątyni zaprojektowanym przez architekta wnętrz Jerzego Durakiewicza. Rzeźby i płaskorzeźby zdobiące wnętrze świątyni, wykonał Marian Świst. Autorami obrazów są Jerzy Durakiewicz i Jerzy Mazurek. Konsekracji nowej świątyni dokonał abp Józef Życiński 30 czerwca 2000 roku Parafia pw. Najświętszego Serca Jezusowego liczy obecnie 15 114 wiernych. Działają przy niej m.in.: koła różańcowe, Rycerstwo Niepokalanej, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Ruch Światło-Życie, Neokatechumenat, Akcja Katolicka, schole młodzieżowe i dziecięce, chór parafialny, Katolickie Stowarzyszenie Kolejarzy, Wspólnota Chrystusa Zmartwychwstałego Galilea i Wspólnota Jordan. W niedzielę 10 czerwca 2018 roku na terenie Przedszkola Nr 3 odbył się tradycyjny festyn parafialny.
Lubelskie źródło kultu
Przez cały czerwiec, zwykle po wieczornej mszy św., odprawiane jest nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego. W Polsce odprawiane jest ono od 1857 r. Papież Pius IX zatwierdził nabożeństwo czerwcowe jako oficjalną modlitwę Kościoła w roku 1873. Opatrzność Boża sprawiła, że nowoczesne formy kultu Serca Jezusowego związane są właśnie z czerwcem. Wiąże się to głównie z objawieniami, jakie miała św. Małgorzata Maria Alacoque, wizytka z klasztoru w Paray-le-Monial, we Francji, zmarła w 1690 r. Od grudnia 1673 r. do czerwca 1675 miała ona kilka widzeń Jezusa, który opowiedział jej o Jego nieskończonym miłosierdziu dla ludzi i o potrzebie zwrócenia się do Jego Serca poprzez specjalne nabożeństwo, będące dla odprawiających źródłem wielu łask. Treści jej objawień, dotyczące kultu NSPJ znane też były w polskich klasztorach – w Warszawie, w Krakowie i w Lublinie. Nabożeństwo do NSPJ było odprawiane w pierwszy piątek po Bożym Ciele przez siostry wizytki od 1765 roku i to właśnie w lubelskim klasztorze zapoczątkowane zostały nabożeństwa czerwcowe ku czci NSJ. W dramatyczne dzieje lubelskiego klasztoru w okresie zaboru rosyjskiego wpisała się na pewnym jego etapie, biografia wizytki siostry Kajetany Łukaszewiczówny. Zakonnica ta, żyjąca w latach 1834-1925, znała orędzie z Paray-le Monial i przeżywała je w sposób niezwykle głęboki. Zwróciła się więc do przełożonej lubelskiego klasztoru z prośbą o współpracę. Niebawem zakonnice pozyskały do pomocy ks. St. Ulaneckiego. W dużej mierze dzięki jego apostolskiej żarliwości i jego zabiegom u władz kościelnych 1 czerwca 1857 roku rozpoczęto uroczyste odprawianie wspomnianego nabożeństwa w lubelskim kościele sióstr wizytek. Zainaugurował je bp Walenty Baranowski mszą św.
W odprawianiu nabożeństw pomocny był opracowany z udziałem siostry Kajetany modlitewnik po tytułem „Miesiąc Serca”, wydany przez Księży Misjonarzy w 1857 roku i w 1863 roku. Niestrudzony ks. Ulanecki uzyskał w Rzymie 19 kwietnia 1859 roku u papieża Piusa IX decyzję o rozszerzeniu nabożeństw czerwcowych ku czci Serca Jezusowego na całą Polskę, nadając przy tym liczne odpusty wiernym za udział. 18 września 1864 roku siostra Małgorzata Maria Alacoque została ogłoszona błogosławioną. Gdy warunki polityczne zmusiły ks. Ulaneckiego do wyjazdu, jego misję przejął ks. Wł. Daniewski, ówczesny wikariusz katedralny. Kolejny dekret Piusa IX z 8 maja 1873 roku rozszerzał to nabożeństwo na inne kraje poza Polską. Siostra Kajetana, skromna wizytka z klasztoru w Lublinie, animatorka nabożeństw czerwcowych, doczekała kanonizacji Małgorzaty Marii Alacoque 13 maja 1920 roku przez Benedykta XV.
11 czerwca 1899 roku papież Leon XIII dokonał poświęcenia Najświętszemu Sercu Jezusowemu całego rodzaju ludzkiego, a sto lat później św. Jan Paweł II odnowił ten akt w czasie nabożeństwa czerwcowego w Toruniu dnia 7 czerwca 1999 roku podczas swej kolejnej pielgrzymki do Polski.
Elżbieta Kasprzycka
Za pierwszą polską czcicielkę Serca Jezusa uważana jest bł. Dorota z Mątowów na Żuławach. Wielkimi apostołkami tego kultu były też: Wanda Malczewska i Rozalia Celakówna. Naród polski był trzykrotnie poświęcony Bożemu Sercu – po raz pierwszy 27 lipca 1920 roku podczas wojny z bolszewikami. Poświęcenia Na Jasnej Górze dokonali biskupi polscy pod przewodnictwem kard. Dalbora. Ponowiono je 3 czerwca 1921 roku na Małym Rynku w Krakowie z okazji konsekracji bazyliki Serca Jezusowego przy ul. Kopernika. Następnie dokonali aktu poświęcenia w uroczystość Chrystusa Króla, 28 października 1951 roku polscy biskupi w swoich katedrach i proboszczowie w swoich kościołach parafialnych. Aktu tego dokonano wobec zalewającej Polskę ideologii komunistycznej i narastających prześladowań Kościoła.
