19 marca Kościół będzie obchodził uroczystość Św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Papież Benedykt XVI mówił o św. Józefie jako tym, który „spogląda z ufnością i odwagą w przyszłość”. Święty pokazuje swoim działaniem, że cokolwiek czynimy z miłości, czyny te idą za nami w wieczność, bo tylko prawdziwa miłość nie umiera.
Józef pochodził z królewskiego rodu Dawida. Mimo wysokiego pochodzenia nie miał majątku. Na życie zarabiał stolarstwem, jako cieśla. Zaręczony z Maryją, stanął przed tajemnicą cudownego poczęcia. Bóg wybrał go na oblubieńca i opiekuna Matki Jezusa Chrystusa. Jego wiernej i troskliwej opiece zostało powierzone dzieciństwo i młodość Odkupiciela świata.
Według prawa żydowskiego jako prawomocny mąż Maryi był uważany za ojca Jezusa. Tak go też nazywają Ewangelie. Wspominany jest w nich aż 26 razy, choć ani razu nie zabiera głosu. Ostatni raz widzimy go podczas pielgrzymki do Jerozolimy, gdy mały Jezus ma dwanaście lat. Później już się nie pojawia. Prawdopodobnie, gdy Jezus zaczął nauczać, Józef już nie żył. Apokryfy i pisma Ojców Kościoła wysławiają cnoty św. Józefa i niewysłowione powołanie, jako oblubieńca Maryi, żywiciela Jezusa i ideał odpowiedzialnego człowieka, bezwzględnie dbającego o bliskich.
W ewangeliach wg św. Mateusza i wg św. Łukasza zawarte są konkretne sceny z życia Józefa, które odkrywają głębię i bogactwo związane z rolą, jaką spełnił on w zbawczym dziele. Św. Józef odznaczał się czystością serca, wielką pokorą, olbrzymią cierpliwością, hartem ducha i łagodnością – był i jest wzorem prawdziwego chrześcijanina. Nie mógł być stary, gdy poślubił Maryję, dopiero sztuka renesansu zrobiła z niego niesłusznie staruszka. Wedle powszechnej wiary żył w czystości.
Najtrudniejsze sprawy stają się łatwymi
8 grudnia 1870 r. papież Pius IX uroczyście ogłosił go patronem Kościoła Powszechnego. Odtąd dzień 19 marca stał się świętem bardzo uroczystym w Kościele na całym świecie.
Św. Bernard z Clairvaux podawał go jako przykład tego, który wprowadza w prawdziwą, głęboką relację z Bogiem. Nikt, kto go wzywa w potrzebie, nigdy nie woła na próżno. W modlitwie do św. Józefa wypowiadamy słowa „Święty Józefie, Twoja władza nad sercem Jezusa sprawia, że najtrudniejsze sprawy Tobie powierzone stają się łatwymi do rozwiązania”. Warto więc powierzyć się jego opiece.
W ikonografii św. Józef przedstawiany jest z Dzieciątkiem Jezus na ręku i z białą lilią, symbolem czystości. Jego atrybutami są między innymi narzędzia ciesielskie: piła, siekiera, warsztat stolarski, bukłak na wodę, kij wędrowca, lampa i winorośl. Jest patronem licznych zakonów i krajów, między innymi Austrii, Czech. Filipin, Hiszpanii, Kanady, Portugalii, Peru, wielu diecezji i miast oraz patronem małżonków i rodzin chrześcijańskich, ojców, sierot, a także cieśli, drwali, robotników, rzemieślników, wszystkich pracujących i uciekinierów. Jego największe sanktuarium znajduje się w Montrealu, w Kanadzie. Tamtejsza bazylika św. Józefa może pomieścić 12 tys. wiernych i posiada 61 dzwonów.
W Polsce jest ponad 260 kościołów pw. św. Józefa. W naszej archidiecezji – oprócz dwóch świątyń w Lublinie, są jeszcze w Kraśniku, Łęcznej, Puławach i Świdniku. Olbrzymią czcią do św. Józefa wyróżniała się św. Teresa z Avila, wielka reformatorka Karmelu. Powtarzała często, że nie ma lepszego nauczyciela, jeśli chodzi o modlitwę. Wszystkie swoje klasztory fundowała pod jego imieniem.
Świątynia pw. Józefa Oblubieńca
Nic więc dziwnego, że kościół karmelitów bosych przy ul. Świętoduskiej 14, w stylu renesansu lubelskiego, ma właśnie wezwanie św. Józefa Oblubieńca Najświętszej Maryi Panny. Fundatorką tego jednego z ciekawszych zabytków Lublina była Katarzyna z Kretków Sanguszkowa. Konsekracji kościoła, wybudowanego według projektu Jakuba Tremanzela, dokonał 28 sierpnia 1644 r. biskup Łucka Andrzej Gembicki. Kruchtę i dzwonnicę przebudowywano w 1903 i 1949 r. pod kierunkiem architekta Stefana Szyller’a. W latach 1996-97 odbył się gruntowny remont kościoła pod kierunkiem architekta Czesława Gawdzika.
Wnętrze jest jednonawowe. Prezbiterium ma szerokość nawy. Sklepienie jest kolebkowe. Bogata renesansowa dekoracja sztukateryjna pokrywa sklepienie i ściany. Piękna bryła kościoła zwraca uwagę tym bardziej, że szczyt frontonu kościoła ozdobiony jest „rzeźbą tynku” wyobrażającym postacie św. Jana od Krzyża i św. Teresy z Avila. Ołtarz główny i cztery pozostałe są w stylu baroku. Między dwiema parami kolumn w głównym ołtarzu znajduje się wielki obraz św. Józefa, patrona kościoła z ok. połowy XIX w.
Nowoczesny kościół przy ul. Filaretów
Zupełnie inny charakter ma druga lubelska świątynia pw. św. Józefa przy ul. Filaretów 7. Tymczasowa murowana kaplica została pobłogosławiona przez biskupa Zygmunta Kamińskiego 20 grudnia 1981 r. 24 grudnia, w 11. dniu stanu wojennego, została tam odprawiona pierwsza pasterka. Nowoczesny, dwupoziomowy kościół według projektu warszawskiego architekta Stanisława Fijałkowskiego powstał w latach 1986-1995. Realizatorami budowy byli: ks. Stefan Soszka i ks. Stanisław Dziwulski. Wystrojem wnętrza zajmowała się Grażyna Czapska. 24 grudnia 1995 r. świątynię pobłogosławił abp Bolesław Pylak, natomiast poświęcenia kościoła dokonał 15 maja 2005 r. ks. abp Józef Życiński.
Przy prężnie działającej parafii, która obecnie liczy 13 129 wiernych, działają m. in. Duszpasterstwo Środowisk Twórczych, Duszpasterstwo Służby Zdrowia oraz liczne koła, wspólnoty religijne i grupy modlitewne. Parafia pw. św. Józefa wydaje kwartalną gazetę parafialną „Ku Wspólnocie”, obecnie najstarszą w archidiecezji lubelskiej.
Elżbieta Kasprzycka
