Czy zakup mieszkania dla pracowników można połączyć z prowadzeniem działalności gospodarczej, czyli w jakich okolicznościach fiskus pozwoli rozliczyć je w firmowych kosztach?
Inwestor kupuje mieszkanie tylko na cele służbowe – będzie ono służyć jako tymczasowe miejsce pobytu dla jego pracowników. Czy może zostać ono rozliczone w firmowych kosztach?
Wiele interpretacji izb skarbowych (przykładowo: IPPB1/415-1355/14-2/JS) mówi, że w opisanej powyżej sytuacji podatnik może zakwalifikować taki lokal do środków trwałych i amortyzować jego wartość, czyli odliczać na bieżąco wydatki na jego eksploatację, tylko jeśli spełni wszystkie warunki, jakie przewiduje ustawodawca.
Zgodnie z art. 22a ust. 1 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych amortyzacji podlegają: budowle, budynki oraz lokale będące odrębną własnością; maszyny, urządzenia i środki transportu lub też inne przedmioty stanowiące własność lub współwłasność podatnika, nabyte lub wytworzone we własnym zakresie, kompletne i zdatne do użytku w dniu przyjęcia do używania. Za środki trwałe można ponadto uznać tylko obiekty o przewidywanym okresie używania dłuższym niż okres jednego roku, wykorzystywane przez podatnika na potrzeby związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą albo oddane do używania na podstawie umowy najmu, dzierżawy lub odpowiedniej formy określonej umowy. A więc w praktyce warunkiem jest wykazanie, że zapewnienie pracownikom kwatery rzeczywiście wpływa na uzyskiwanie przez inwestora przychodów z tytułu prowadzenia działalności gospodarczej – wyjaśnia Bartosz Antos.
Jeśli mieszkanie zostało wprowadzane do ewidencji środków trwałych, co do zasady, odpisy amortyzacyjne stanowią koszt. Za podstawę amortyzacji posłuży wtedy cena nabycia, przez która rozumieć należy kwotę należną zbywcy powiększoną o koszty związane z zakupem naliczone do dnia przekazania lokalu do użytkowania – dla przykładu poniesione w związku z transakcją koszty notarialne. W sytuacji, gdy nieruchomość otrzymaliśmy w schedzie lub darowiźnie (czy w inny, nieodpłatny sposób) ustalana jest ona na podstawie wartości rynkowej – z zastrzeżeniem, gdy umowa o nieodpłatnym przekazaniu lub darowizny określa ją z jakichś względów w niższej kwocie. Z kolei wartość początkowa nieruchomości wybudowanej przez nas to koszt wytworzenia. Środki trwałe należy wprowadzić do ewidencji najpóźniej w miesiącu ich przekazania do użytkowania. Już od następnego można je amortyzować. Prawo dopuszcza także ujawnienie środka trwałego, czyli ujęcie ich w ewidencji w terminie późniejszym – analogicznie amortyzowane będą od miesiąca następującego po wprowadzeniu go do ewidencji.
