W niedzielę 20 stycznia w kościele księży Pallotynów pw. Wieczerzy Pańskiej przy Al. Warszawskiej 31 w Lublinie, obchodzone były uroczystości ku czci św. Wincentego Pallottiego, założyciela Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, którego integralną częścią są pallotyni (SAC) i pallotynki.
Urodzony w Rzymie, w roku 1795 roku św. Wincenty Pallotti, wydatnie przyczynił się do budzenia się samoświadomości ludzi świeckich w Kościele. Jest autorem nowatorskiego programu, który zakłada współpracę w apostolstwie ludzi świeckich i kapłanów. Jasno uświadamiał sobie także liczne niedostatki w dziedzinie codziennej egzystencji, które utrudniały rozpowszechnianie się wiary. Zakładał więc stowarzyszenia cechowe dla robotników, szkoły rolnicze, towarzystwa pożyczkowe, sierocińce i ochronki dla dziewcząt. Pozyskiwane z różnych źródeł fundusze wydawał na pomoc dla biednych i upośledzonych.
Wincenty Pallotti był trzecim z dziesięciorga dzieci Piotra Pawła Pallottiego i Marii Magdaleny De Rossi. Rodzice byli ludźmi uczciwymi, szanowanymi i pobożnymi. W czasach, gdy szkoła nie była obowiązkowa, zadbali o edukację syna.
Chłopiec od młodości wyróżniał się pobożnością – sprzedawał zdobyte w szkole nagrody, żeby pieniądze oddawać potrzebującym. Niezwykle zdolny, uzyskał podwójny doktorat z filozofii i teologii, a w 1818 roku w Bazylice na Lateranie otrzymał święcenia kapłańskie. Rok później rozpoczął pracę, jako profesor teologii dogmatycznej i scholastycznej na uniwersytecie La Sapienza i kontynuował ją przez 10 lat.
W tym czasie zakładał szkoły wieczorowe dla młodzieży, dał się poznać, jako gorliwy kaznodzieja, rekolekcjonista, spowiednik i kierownik duchowy, opiekun ubogich i chorych oraz organizator akcji charytatywnych, kapelan więźniów i żołnierzy. Bardzo szybko utożsamiło się z jego osobą określenie „ apostoł Rzymu”, gdyż głosił też kazania na placach Wiecznego Miasta dla przypadkowych przechodniów, którzy zatrzymywali się z ciekawości. Trafiał do ich serc przez swoją prostotę, żarliwość i zapał. Zawsze starannie przygotowany promieniował świętością.
Ulubionym tematem jego rozważań było Boże Miłosierdzie. Przez 13 lat był ojcem duchowym Rzymskiego Seminarium Duchownego. Pallotti doskonale wiedział, jak niezmierny wpływ na ożywienie wiary i rozwój życia religijnego wywiera osobista świętość kapłanów. 9 stycznia 1835 roku pod wpływem niezwykłego natchnienia, postanowił założyć Zjednoczone Apostolstwo Katolickie gromadzące w swych szeregach księży i świeckie osoby z zadaniem wciągania, jak największej liczby innych w szerzenie i koordynowanie duchowej i materialnej pomocy dla bliźnich. W ciągu najbliższych miesięcy zrealizował ten cel i 29 maja 1835 roku Stolica Apostolska zatwierdziła Zjednoczone Apostolstwo Katolickie, które w pełni umocniło się i rozwinęło się w XX w. stając się skutecznym narzędziem ewangelizacji o zasięgu światowym.
Prekursor Akcji Katolickiej
Pallotti nie chciał zakładać nowego zakonu, ale od lat 30-tych XIX wieku zaczęli się gromadzić wokół niego księża diecezjalni, którzy chcieli z nim ściśle współpracować. Rok 1846 uważa się za początek kongregacji księży i i braci zwanych później Stowarzyszeniem Apostolstwa Katolickiego, czyli pallotynami. W roku 1828 ks. Pallotti otworzył ośrodek pomocy dla osieroconych dziewcząt „Pia Casa di Caritas”, co umownie uważane jest za powstanie Sióstr Pallotynek. Wielkie znaczenie myśli Wincentego Pallottiego dostrzegł już papież Pius XI, za którego pontyfikatu osiągnęła swoje apogeum działalność Akcji Katolickiej, a Pallotti został uznany za jej prekursora. Papież Pius XII nadał istniejącej w ramach dzieła wybitnego księdza wspólnocie księży i braci nazwę Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego.
Zmarł w wieku 55 lat na zapalenie płuc, 22 stycznia 1850 roku. Dokładnie 100 lat po śmierci został zaliczony przez papieża Piusa XII w poczet błogosławionych. Sobór Watykański II potwierdził jego myśli dotyczące apostolstwa powszechnego, czego wyrazem stała się dokonana przez św. Jana XXIII, 20 stycznia 1963 roku kanonizacja. Za cud potrzebny do kanonizacji uznano uzdrowienie generała pallotynów ks. Wojciecha Turowskiego.
Ciało św. Pallottiego jest wystawione na widok publiczny w kościele p. w. Świętego Zbawiciela na Falach w Rzymie – wciąż w stanie nienaruszonym. Aktualnie na twarz nałożony jest odlew w postaci maski. Warto przypomnieć, że święty oprócz wielostronnej aktywności duszpasterskiej był również mistykiem. Pozostawił po sobie sporą ilość tekstów o charakterze osobistych wyznań, modlitw oraz różnego rodzaju rozważań.
Pallotyni na Sławinku
Spadkobiercy idei św. Wincentego Pallottiego trafili do Lublina w 1958 roku i najpierw zamieszkali na Sławinku 48. Z czasem w domu na piętrze urządzili kaplicę do, której na mszę św. przychodzili sąsiedzi. Zajmowali się też kaplicą cmentarną przy ul. Lipowej. Przez wiele lat pallotyni, nie mając zgody ówczesnych władz, prowadzili nieformalną działalność duszpasterską w kaplicy urządzonej w garażu. Dopiero 4 stycznia 1983 roku abp Bolesław Pylak powierzył pallotynom pełną opiekę duszpasterską dla korzystających z kaplicy, a 17 czerwca tego samego roku, została tam erygowana parafia p w. Wieczerzy Pańskiej. Włączono ją do dekanatu północnego.
Świątynia po latach
Prace przy wznoszeniu kościoła według projektu Bożeny i Zbigniewa Szeligów przy al. Warszawskiej rozpoczęto w 1987 roku Jej realizatorami byli kolejno: ks. Jerzy Błaszczak, ks. Andrzej Jasiński i ks. Jan Latoń. Kamień węgielny pod budowę świątyni, poświęcony przez św. Jana Pawła II został wmurowany przez bpa Jana Śrutwę 5 czerwca 1988 roku. Część klasztorna i plebania została oddana do użytku w 1992 roku. Uroczysta Msza św. inauguracyjna została odprawiona o północy 25 grudnia 1999 roku. Poświęcenia ukończonego już kościoła dokonał w asyście licznych kapłanów abp Józef Życiński 15 czerwca 2008 roku.
Na pamiątkę tego zdarzenia został posadzony dąb, poświęcony przez Benedykta XVI, któremu nadano imię Św. Wincenty Pallotti. Obecnie pallotyni sprawują opiekę duszpasterską nad 7421 parafianami. Przy parafii działa wiele wspólnot, między innymi: Grupa Charyzmatyczna Effatha, Legion Maryi, Neokatechumenat, Stowarzyszenie Matki Bożej Dobrej Śmierci, Żywy Różaniec, Służba Liturgiczna, Schola dziecięca, Oratorium Salezjanek, Samarytanin, Niesakramentalni, Chór Jubileum, Nieustający Różaniec. Wydawana jest też gazetka parafialna „ Głos z Wieczernika”.
Elżbieta Kasprzycka
