Za nami czwarta niedziela Wielkiego Postu, tzw. niedziela laetare. „Laetare Jerusalem! Raduj się Jerozolimo!”
W Wielkim Poście jest dużo smutku będącego owocem refleksji nad tajemnicą ludzkiej nieprawości. Przypomina o tym liturgia, nawiązują do tego gorzkie żale i rozważania nabożeństwa drogi krzyżowej. Ale nawrócenie, do którego nawołuje w tym czasie Kościół, jest tak naprawdę powodem do radości. „Taką radość odczuwamy zawsze, ilekroć przezwyciężamy nasze duchowe lenistwo, małoduszność, obojętność, ilekroć okazuje się, ze jesteśmy zdolni czegoś więcej od siebie wymagać, że jesteśmy zdolni coś z siebie dać Bogu i bliźnim. Prawdziwa radość to zwykle ta, która rodzi się z trudu, wysiłku” – głosił św. Jan Paweł II.
Z kolei papież Franciszek mówi często o smutnych chrześcijanach, podkreślając, że nie można żyć ciągle Wielkim Piątkiem, bo istnieje radość Zmartwychwstania. Zatem pokuta i radość przenikają się w okresie Wielkiego Postu, kiedy to na przykład lubelscy dominikanie; oprócz nawoływania do modlitwy, postu i jałmużny, organizują od kilkunastu lat Wielkopostne Śpiewanie.
W każdą z niedziel Wielkiego Postu o godz. 15. 00 w Bazylice Relikwii Krzyża Świętego można wysłuchać krótkiego rozważania oraz koncertu muzycznego. Koncerty podejmują tradycyjnie tematykę wielkopostną i pasyjną. W ostatnią niedzielę, 11 marca 2018 roku, spotkanie nosiło tytuł „Ewangelia według Romana Brandstaettra”. O charyzmatach w Polsce mówił o. Tomasz Dostatni OP. Potem wystąpiła grupa NeoKlez oraz Przemysław Buksiński.
Neoklez to lubelska grupa muzyków, którzy koncertując w Polsce i Europie, w nowatorski sposób łączy muzykę klezmerską z elementami reggae, jazzu, czy funky. Ich muzyka stanowiła oprawę do recytowanych tekstów Romana Brandstaettera w interpretacji Przemysława Buksińskiego, lubelskiego aktora, animatora, performera, założyciela grupy Poławiacze Pereł Improv Teatr. Muzyka klezmerska to muzyka Romana Brandstaettera – Polaka, Żyda, katolika. Ten ciekawy pisarz zostawił nam w spadku wyjątkowa powieść „Jezus z Nazarethu”, która łączy cztery Ewangelie w jedną księgę. Ten koncert stał się wyrazem hołdu i wdzięczności dla wyjątkowego pisarza za to, że historię Jezusa – Żyda człowieka i Boga, przetłumaczył na język ojczystej literatury.
W programie można było usłyszeć: „Wskrzeszenie Eleazara”, „Wjazd do Jerozolimy i płacz Jezusa”, „Wieczną wieczerzę”, „Ukrzyżowanie i śmierć Jezusa”. Z kolei 18 marca odbędzie się koncert „Barokowa muzyka na Wielki Post”. O dojrzałości chrześcijańskiej będzie mówił o. Kopera OP, a pod kierownictwem artystycznym Wiesława Delimata wystąpi Zespół L’ Estate Armonico w składzie: Natalia Czuhaj, Małgorzata Stachura – soprany, Maria Polańska, Łukasz Dulewicz – alty, Piotr Windak, Wiesław Delimat – tenory, Dawid Biwo, Andrzej Zawisza – basy, Filip Presseisen – pozytyw organowy. Są to krakowscy wokaliści i instrumentaliści, specjalizujący się w wykonywaniu muzyki dawnej. Odkrywanie dla świata zapomnianych arcydzieł baroku stanowi dla nich główną linię programową. Przez 17 lat swojej działalności członkowie zespołu koncertowali w kraju i za granicą. Profesor Wiesław Delimat – organista, kameralista oraz dyrygent koncertujący w większości krajów Europy, a także w USA, Chinach, Izraelu i Japonii, w roku 2000 utworzył chór kameralny Kantorei Sankt Barbara oraz orkiestrę L’Estate Armonico. Za swą działalność pedagogiczną i artystyczną został wyróżniony wieloma odznaczeniami kościelnymi i państwowymi. Do najcenniejszych z nich należy Order św. Sylwestra, nadany przez papieża Benedykta XVI. W programie utwory: Johanna Sebastiana Bacha, Johanna Pachelbela i Dietricha Buxtehudego. Ostatnią odsłoną Wielkopostnego Śpiewania będą w niedzielę 25 marca „Gorzkie żale” we współczesnej aranżacji. O świadomości posłannictwa będzie opowiadał o. Krzysztof Modras OP. Wystąpi Zespół w skład którego wchodzą: Diana Świder – śpiew, Piotr Bogutyn – gitara klasyczna, Krzysztof Redas– instrumenty perkusyjne, Bartłomiej Rabas – kontrabas, a także kwartet smyczkowy w składzie: Łukasz Chlewiński – I skrzypce, Justyna Zanko – II skrzypce, Maciej Woch – altówka, Weronika Kociuba – wiolonczela.
Gorzkie żale, które zostały po raz pierwszy wykonane w kościele Św. Krzyża w Warszawie w 1704 roku, dzięki swej ekspresyjnej formie na stałe wpisały się do polskiej religijności. Współczesną formę nabożeństwa przygotowali Piotr Bogutyn i Diana Świder. Zachowując tradycyjną linię melodyczną, artyści wzbogacili ją o instrumentarium i środki wokalne właściwe dla muzyki jazzowej, dołączając też elementy orientalne. Wykonanie to wpisuje się w projekt „Gorzkie żale”, skarb polskiej duchowości i kultury dla Papieża Franciszka i Świata Hiszpańskiego”, którego pomysłodawcą jest prof. Cezary Taracha, kierownik Katedry Świata Hiszpańskiego, Polityki i Relacji Międzynarodowych KUL.
Elżbieta Kasprzycka
