Pomysł Pallottiego zrewolucjonizował religijność katolików

Kościół pw. Wieczerzy Pańskiej przy al. Warszawskiej 31 w Lublinie

W niedzielę 20 stycznia w kościele księży pallotynów pw. Wieczerzy Pańskiej przy al. Warszawskiej 31 w Lublinie – obchodzone były uroczystości ku czci św. Wincentego Pallottiego, założyciela Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego, którego integralną częścią są pallotyni (SAC) i pallotynki.


Urodzony w Rzymie w roku 1795 św. Wincenty Pallotti był autorem nowatorskiego programu, który zakłada współpracę w apostolstwie ludzi świeckich i kapłanów. Jasno uświadamiał sobie także liczne niedostatki w dziedzinie codziennej egzystencji. Zakładał więc stowarzyszenia cechowe dla robotników, szkoły rolnicze, towarzystwa pożyczkowe, sierocińce i ochronki dla dziewcząt. Pozyskiwane z różnych źródeł fundusze wydawał na pomoc dla biednych i upośledzonych.

Wybitny naukowiec

Wincenty Pallotti był trzecim z dziesięciorga dzieci Piotra Pawła Pallottiego i Marii Magdaleny De Rossi. W czasach, gdy szkoła nie była obowiązkowa, rodzice zadbali o edukację i wykształcenie religijne odznaczającego się już w dzieciństwie wielką pobożnością syna. Chłopiec sprzedawał zdobyte za pracowitość w szkole nagrody, żeby pieniądze oddać potrzebującym.

Niezwykle zdolny, uzyskał podwójny doktorat z filozofii i teologii, a w 1818 roku w bazylice na Lateranie otrzymał święcenia kapłańskie. Rok później rozpoczął pracę jako profesor teologii dogmatycznej i scholastycznej na uniwersytecie La Sapienza i kontynuował ją przez 10 lat.

Apostoł Rzymu

W tym czasie zakładał szkoły wieczorowe dla młodzieży, dał się poznać jako gorliwy kaznodzieja, rekolekcjonista, spowiednik i kierownik duchowy, opiekun ubogich i chorych oraz organizator akcji charytatywnych, kapelan więźniów i żołnierzy. Bardzo szybko utożsamiło się z jego osobą określenie „apostoł Rzymu”, gdyż głosił też kazania na placach Wiecznego Miasta dla przypadkowych przechodniów, którzy zatrzymywali się z ciekawości. Trafiał do ich serc dzięki swojej prostotocie, żarliwości i zapałowi.

Ulubionym tematem jego rozważań było Boże Miłosierdzie. Przez 13 lat był ojcem duchowym Rzymskiego Seminarium Duchownego. Pallotti doskonale wiedział, jak niezmierny wpływ na ożywienie wiary i rozwój życia religijnego wywiera osobista świętość kapłanów. 9 stycznia 1835 roku pod wpływem niezwykłego natchnienia, postanowił założyć Zjednoczone Apostolstwo Katolickie gromadzące w swych szeregach księży i osoby świeckie z zadaniem wciągania jak największej liczby innych w szerzenie i koordynowanie duchowej i materialnej pomocy dla bliźnich.

W ciągu najbliższych miesięcy zrealizował ten cel i 29 maja 1935 roku Stolica Apostolska zatwierdziła Zjednoczone Apostolstwo Katolickie, które w pełni umocniło się i rozwinęło się w XX w. stając się skutecznym narzędziem ewangelizacji o zasięgu światowym.

Pallotyni i Akcja Katolicka

Pallotti nie chciał zakładać nowego zakonu, ale począwszy od lat 30-tych XIX wieku zaczęli się gromadzić wokół niego księża diecezjalni, którzy chcieli z nim ściśle współpracować. Rok 1846 uważa się za początek kongregacji księży i i braci, zwanej później Stowarzyszeniem Apostolstwa Katolickiego. Jej członków zwano pallotynami. W roku 1828 ks. Pallotti otworzył ośrodek pomocy dla osieroconych dziewcząt „Pia Casa di Caritas”, co umownie uważane jest za powstanie Sióstr Pallotynek.

Wielkie znaczenie myśli Wincentego Pallottiego dostrzegł już papież Pius XI, za którego pontyfikatu osiągnęła swoje apogeum działalność Akcji Katolickiej, a Pallotti został uznany za jej prekursora. Papież Pius XII nadał istniejącej w ramach dzieła wybitnego księdza wspólnocie księży i braci nazwę Stowarzyszenia Apostolstwa Katolickiego.

Wliczony w poczet świętych

Ks. Pallotti w zimny, deszczowy wieczór zarzucił swój płaszcz na ramiona zziębniętego biedaka, przez co sam się przeziębił i 22 stycznia 1850 roku zmarł w wieku 55 lat na zapalenie płuc,. Dokładnie 100 lat po śmierci został zaliczony przez papieża Piusa XII w poczet błogosławionych. Sobór Watykański II potwierdził jego myśli dotyczące apostolstwa powszechnego, czego wyrazem stała się dokonana przez św. Jana XXIII 20 stycznia 1963 r. kanonizacja Pallottiego. Za cud potrzebny do kanonizacji uznano uzdrowienie generała pallotynów, ks. Wojciecha Turowskiego.

Ciało św. Pallottiego jest wystawione na widok publiczny w kościele pw. Świętego Zbawiciela na Falach w Rzymie – wciąż w stanie nienaruszonym. Aktualnie na twarz nałożony jest odlew w postaci maski. Warto przypomnieć, że święty oprócz wielostronnej aktywności duszpasterskiej był również mistykiem. Pozostawił po sobie sporo osobistych wyznań, modlitw oraz różnego rodzaju rozważań.

Kaplica w garażu

Spadkobiercy idei św. Wincentego Pallottiego trafili do Lublina w roku 1958 i najpierw zamieszkali na Sławinku. Z czasem w domu na piętrze urządzili kaplicę, do której na mszę św. przychodzili sąsiedzi. Zajmowali się też kaplicą cmentarną przy ul. Lipowej. Przez wiele lat pallotyni, nie mając zgody ówczesnych władz, prowadzili nieformalną działalność duszpasterską w kaplicy urządzonej w garażu.

Dopiero 4 stycznia 1983 r. abp Bolesław Pylak powierzył pallotynom pełną opiekę duszpasterską nad uczęszczającymi do kaplicy, a 17 czerwca tego samego roku została tam erygowana parafia pw. Wieczerzy Pańskiej. Włączono ją do dekanatu północnego.

Prace przy wznoszeniu kościoła przy al. Warszawskiej według projektu Bożeny i Zbigniewa Szeligów rozpoczęto w 1987 roku realizatorami byli kolejno: ks. Jerzy Błaszczak, ks. Andrzej Jasiński i ks. Jan Latoń. Kamień węgielny pod budowę świątyni, poświęcony przez św. Jana Pawła II, został wmurowany przez bpa Jana Śrutwę 5 czerwca 1988 roku.

Część klasztorna i plebania została oddana do użytku w 1992 roku. Uroczysta msza św. inauguracyjna została odprawiona o północy 25 grudnia 1999 roku. Poświęcenia ukończonego już kościoła dokonał 15 czerwca 2008 roku w asyście licznych kapłanów abp Józef Życiński. Na pamiątkę tego zdarzenia został posadzony dąb, poświęcony przez Benedykta XVI, któremu nadano imię Św. Wincenty Pallotti.

Obecnie pallotyni sprawują opiekę duszpasterską nad 7696 parafianami. Przy parafii działa wiele wspólnot, między innymi: Grupa Charyzmatyczna Effatha, Legion Maryi, neokatechumenat, Stowarzyszenie Matki Bożej Dobrej Śmierci, Żywy Różaniec, Służba Liturgiczna, schola dziecięca, Oratorium Salezjanek, Samarytanin, Niesakramentalni, Chór Jubileum, Nieustający Różaniec. Wydawana jest też gazetka parafialna „Głos z Wieczernika”.

News will be here