24 kwietnia Kościół wspominał św. Wojciecha, biskupa i męczennika, jednego z trzech głównych, obok NMP Królowej Polski i św. Stanisława ze Szczepanowa BM, patronów Polski.
W Lublinie znajdują się dwie świątynie pw. św. Wojciecha BM. W jednej z nich, przy ul. Kaczeńcowej 7, na osiedlu Łęgi, od 2014 r. znajdują się w odlanym z brązu tabernakulum relikwie pierwszego słowiańskiego męczennika. Św. Wojciech urodził się ok. 956 r. w Libicach, w Czechach. Pochodził z możnego, książęcego rodu Sławnikowiców, spokrewnionego przez Dąbrówkę z dynastią Piastów. Był w rodzinie przedostatnim z siedmiu synów. Jako dziecko poważnie zachorował i został ofiarowany na ołtarzu, a potem poświęcony służbie Bogu. Na bierzmowaniu, ze względu na swego mentora, arcybiskupa Magdeburga, przyjął jego imię – Adalbert i pod tym imieniem znany jest w krajach zachodnich. W 981 r. przyjął świecenia kapłańskie.
Wzór prostoty
Szybko, bo przed ukończeniem 30. roku życia, został biskupem diecezji praskiej. Wbrew powszechnie przyjętemu zwyczajowi nie objął diecezji w paradzie, manifestacyjnie, ale boso Skromne biskupie dochody dzielił na utrzymanie budynków i sprzętu kościelnego, na potrzeby kleru katedralnego, ubogich i więźniów, których sam odwiedzał, wysłuchując skarg i zaopatrując potrzeby. Wspierał budowę kościołów, stanowczo przeciwstawiał się rozwiązłości i wielożeństwu, handlowi niewolnikami z krajami muzułmańskimi, gdzie wysyłano Słowian, a także intrygom czeskiej szlachty, co doprowadziło do konfliktu z Bolesławem II z wrogiego rodu Przemyślidów, w związku z czym Wojciech wyjechał do Rzymu i zrzekł się tam biskupstwa Pragi. Miał wyruszyć na pielgrzymkę do Jerozolimy, ale za namową greckiego pustelnika wstąpił do benedyktyńskiego klasztoru św. Bonifacego i Aleksego na rzymskim Awentynie.
Misja w Polsce
Potem pracował też misyjnie na podbitej przez Węgry Słowacji. W związku z rzezią swojego rodu przez Przemyślidów nie chciał wrócić do Czech i w 996 r., dzięki namowie cesarza Ottona III, w porozumieniu z Bolesławem Chrobrym trafił do Polski. Tu nawracał na wiarę chrześcijańską Wieletów i Prusów. 23 kwietnia 997 r. we wsi o obecnej nazwie Święty Gaj k. Pasłęka, Wojciech został zaatakowany przez siedmiu Prusaków i ugodzony w serce włócznią. Dwóch towarzyszy Wojciecha puszczono wolno, natomiast, by zbezcześcić jego ciało, obcięto mu głowę i zatknięto na pal. Przywiózł ją potajemnie do Gniezna nieznany Pomorzanin, natomiast ciało, płacąc zlotem za wagę, wykupił Bolesław Chrobry, by pochować je uroczyście w Gnieźnie. Już w 999 r. Wojciech został kanonizowany przez papieża Sylwestra II. W 1000 r. z pielgrzymką do grobu świętego męczennika przybył cesarz Otton III. W Gnieźnie ustanowiona została metropolia arcybiskupia pod patronatem biskupa męczennika. Cesarz liczył, że wywiezie ciało świętego do Akwizgranu, ale otrzymał tylko relikwiarz z ramieniem św. Wojciecha.
Część tego ramienia trafiła do Rzymu, a wiele wieków później, na prośbę prymasa Polski, Augusta Hlonda rzymskie relikwie trafiły w 1928 r. do Gniezna. Było to o tyle ważne, że ciało świętego zostało wywiezione z Polski do Czech w 1038 r. po napadzie na Polskę księcia Brzetysława I. Do dzisiaj znajduje się w katedrze św. Wita. W Gnieźnie, ku czci św. Wojciecha, zostały zrobione słynne drzwi gnieźnieńskie, na których w 18 płaskorzeźbach, wykonanych w brązie, są przedstawione sceny z życia męczennika. W ikonografii jest on przedstawiany w stroju biskupa, w paliuszu, z pastorałem. Jego atrybuty to orzeł, wiosło i włócznia. Jest patronem archidiecezji gnieźnieńskiej, gdańskiej, warmińskiej i diecezji koszalińsko-kołobrzeskiej, ełckiej i elbląskiej oraz m. in., oprócz Polski, też Czech, Prus i Węgier, a także Gniezna, Trzemeszna i Serocka oraz wielu świątyń.
Elżbieta Kasprzycka
Wspomniana już lubelska parafia pw. św. Wojciecha przy ul Kaczeńcowej liczy obecnie 7326 wiernych. Dekret erekcyjny został wydany przez abpa Bolesława Pylaka 20 czewca1996 r. Budowniczym i proboszczem został ks. Jacek Wargocki. W 1998 r. wzniesiono tymczasową kaplicę wraz z zapleczem mieszkalnym, którą 19 kwietnia 1998 r. pobłogosławił abp Życiński. Nowy kościół powstał według projektu architekta Jacka Jurgiela.
Druga z kolei świątynia pw. św. Wojciecha w Lublinie usytuowana jest na Podwalu i ma długą oraz bogatą historię. W tej chwili jest to, od 1962 r., kościół rektoralny, gdzie msze św. odbywają się tylko w niedzielę o godz. 9 i 11.30, ale początki kompleksu sakralnego i zespołu szpitalnego św. Łazarza sięgają lat 1599-1603, kiedy to poza murami miasta wybudowano drewniany kościół i zespół klasztorny.
