16 lipca Kościół będzie obchodził święto Najświętszej Maryi Panny z góry Karmel. Z tej okazji już od 7 lipca w kościele o.o. karmelitów bosych przy ul. Świętoduskiej 14 w Lublinie odmawiana jest nowenna szkaplerzna. W czasie nowenny, o godz. 11.30 i 18.00 można przyjąć po każdej Eucharystii szkaplerz.
W szkaplerze, a także prasę maryjną, można zaopatrzyć się w księgarence „Carmelitana”. Nowennę prowadzi o. Łukasz z lubelskiej wspólnoty oo. karmelitów bosych. Główna msza św. odpustowa, podczas, której zostaną odczytane prośby i podziękowania za otrzymane łaski, będzie miała miejsce 16 lipca o godz. 18.00.
Wiele milionów katolików nosi Szkaplerz Najświętszej Maryi Panny z Góry Karmel. Jest to znak oddania i ufności w obecność i opiekę Matki Bożej. Lubelskiej świątyni pw. Matki Bożej z Góry Karmel nie ma już od 1803 roku.
Kościół spłonął, a na jego fundamentach stoi obecnie ratusz. Lubelscy karmelici bosi przenieśli się wówczas na ul. Świętoduską. Święto Najświętszej Marii Panny z Góry Karmel uroczyście przeżywali też podczas tegorocznego święta karmelici trzewiczkowi z kościoła pw. Eliasza Proroka przy ul. Biernackiego 5 w Lublinie.
Według tradycji karmelitańskiej 16 lipca 1251 roku Matka Boża w otoczeniu aniołów, trzymająca w ręce brązowy szkaplerz, ukazała się św. Szymonowi Stockowi, generałowi karmelitów w Cambridge lub Aylesford w Anglii.
Wręczając mu szkaplerz, obiecała nadprzyrodzone łaski oraz szczególną opiekę jego zakonowi i wszystkim osobom, które będą nosiły szkaplerz, zachowując chrześcijański sposób życia. Sędziwy, 86-letni już wówczas były eremita, żyjący kiedyś w pniu dębu, autor inwokacji „Flos Karmeli” ruszył z werwą budować nowe ośrodki karmelitańskie. Zmarł w opinii świętości w wieku 100 lat i tak to w XIII w. szkaplerz zrewolucjonizował pobożność maryjną i do dziś ma wielu zwolenników. Nosił go m. in. od 10. roku życia św. Jan Paweł II.
Obietnica wyprowadzenia z czyśćca…
Jest to prostokątny, brązowy płat sukna z otworem na głowę. Jest też miniaturowa forma dla świeckich – dwa brunatne prostokąciki sukna, które połączone są tasiemkami. Jeden opada na plecy, drugi na pierś. Z czasem zostały one opatrzone wizerunkiem Matki Bożej i monogramem IHS, czyli Iesus Hominum Salwator – Jezus Zbawiciel ludzi. Szkaplerz św. Jana Pawła II został ofiarowany po jego śmierci wadowickiemu sanktuarium. Oprócz karmelitów noszą go: benedyktyni, cystersi, paulini i dominikanie. W 1910 roku papież Pius X zadekretował, że szkaplerz może być zastąpiony medalikiem szkaplerznym.
Dużą rolę dla rozwoju kultu szkaplerza miała obietnica wyprowadzenia z czyśćca w pierwszą sobotę po śmierci. Matka Boża ubrana w karmelitański habit objawiła się kardynałowi Jakubowi de Ossa. Zapowiedziała wtedy, że wszyscy pobożni noszący szkaplerz będą wybawieni z czyśćca, a kardynał zostanie wkrótce papieżem i zobowiązała go do proklamowania bulli o tym przywileju.
Tak też się stało. De Ossa, już jako papież Jan XXII, ogłosił bullę sabatyńską (sobotnią). W 1530 roku Klemens VII bullą „Ex dementi” zatwierdził łaski i odpusty karmelitańskie oraz przywilej sobotni. Mimo sprzeciwu protestantów po soborze trydenckim papież Grzegorz XIII bullą „Ut Lauder” potwierdził autentyczność „sabbatiny”, której popularność okazała się skuteczna do walki z reformacją.
Pobożność szkaplerzna
Pobożność szkaplerzna rozwinęła się głównie dzięki konfraterniom szkaplerznym. Pierwsze powstały we Florencji i Bolonii w XIV w. W Polsce pierwsze bractwo powstało w 1399 roku w kościele „Na Piasku” w Krakowie. Karmelici starali się, aby do bractw zapisywały się elity narodowe i rodziny panujące.
Pierwszym monarchą polskim, który przyjął szkaplerz, był Władysław Jagiełło, ostatnim Jan III Sobieski. Wiek XVII i XVIII, to złoty okres karmelitów w Polsce. Do bractw szkaplerznych wstępowali senatorowie i hetmani, na przykład Żółkiewski czy prymasi Wężyk i Gembicki. Idea opieki i orędownictwa Matki Bożej związana ze szkaplerzem powodowała, że stał się on niezbędnym wyposażeniem polskiego katolika. Żaden szlachcic nie wyruszał na wojnę bez „Szaty Matki Bożej”. 16 lipca Matka Boża wybrała na dzień swojego objawienia w 1856 roku w Lourdes. Z kolei podczas ostatniego objawienia trojgu pastuszkom w Fatimie, 13 października 1917 roku, ukazała się najpierw Matka Różańcowa, potem Bolesna i wreszcie Chwalebna, koronowana na Królową Nieba i Ziemi, jako Matka Boża Karmelu trzymająca w dłoni szkaplerz. Siostra Łucja tłumaczyła to tym, że Matka Boża chce, byśmy nosili szkaplerz, symbol ścisłej z Nią więzi i ochronny pancerz przed wiekuistą karą. Szkaplerz wyraża pragnienie naśladowania Maryi, Jej stylu, życia i cnót, szczególnie cnoty czystości stosownie do stanu. Szkaplerz wyraża macierzyńską miłość Maryi oraz nasze przyjęcie i odwzajemnienie tej miłości.
Obecnie przy klasztorach karmelitów trzewiczkowych i bosych funkcjonuje w Polsce sto kilkadziesiąt bractw szkaplerznych. Liczbę skupionych w nich wiernych szacuje się na ponad 500 tys. Podkreślają oni, że szkaplerz nie jest talizmanem. Jest wyzwaniem i przypomnieniem, komu oddaliśmy się w opiekę; jest dla nich siłą w nieszczęściach i upokorzeniach; mocą i ochroną przed złem; szatą Maryi, która odmienia życie; drogowskazem do Nieba; dowodem, że Matka Boża nas nie opuszcza; zobowiązaniem do bycia dobrymi; zaproszeniem do modlitwy; znakiem szczególnej łączności z Bogiem za pośrednictwem Jego Matki. Coroczne, ogólnopolskie spotkania rodziny szkaplerznej organizowane są w soboty po 16 lipca w sanktuarium Matki Bożej Szkaplerznej w Czernej k. Krakowa. W tym roku będzie to już XXI spotkanie rodziny szkaplerznej.
Elżbieta Kasprzycka
