13 czerwca Kościół obchodził wspomnienie św. Antoniego z Padwy. Jest on patronem Lublina i w związku z tym w kościele pw. Nawrócenia św. Pawła przy ul. Bernardyńskiej 5 odbyła się tradycyjna msza św. w intencji miasta i jego mieszkańców.
Arcybiskupa Stanisława Budzika, który przewodniczył liturgii, powitał ks. Mirosław Matuszny, proboszcz parafii, w której od dawna oddaje się szczególną cześć świętemu z Padwy. Koncelebrze towarzyszyli m.in. ks. prof. Sławomir Nowosad, dziekan Wydziału Teologii, ks. prof. Czesław Krakowiak, ks. prałat Adam Lewandowski, ks. prałat Stanisław Sieczka, ks. kan. Ryszard Wieczorek, wieloletni proboszcz parafii przy ul. Bernardyńskiej.
W uroczystej mszy św. uczestniczył Krzysztof Żuk, prezydent Lublina i jego zastępca Mariusz Banach oraz radni Rady Miasta Lublin, a także m.in. poseł Sylwester Tułajew i Grzegorz Lech, dyr. III LO im. Unii Lubelskiej w Lublinie. Podczas mszy św. w intencji miasta metropolita lubelski udzielił młodzieży z parafii przy Bernardyńskiej sakramentu bierzmowania. Abp Budzik zachęcał młodzież, by wzorem św. Antoniego troszczyła się o ludzi w potrzebie. Ważniejsze są w tym względzie czyny, a nie słowa.
– Módlcie się do Ducha Świętego – zachęcał bierzmowanych i zgromadzonych na eucharystii abp Budzik. Zwrócił też uwagę na to, że św. Antoni był na tyle wyjątkowym świętym, że już rok po śmierci zaczęto budować bazylikę na jego grobie.
Błyskawiczna kanonizacja
Proces kanonizacyjny św. Antoniego z Padwy, prezbitera i doktora Kościoła, był najkrótszym w historii Kościoła katolickiego. Ten włoski teolog portugalskiego pochodzenia, franciszkanin, został ogłoszony świętym przez papieża Grzegorza IX już 352 dni po śmierci. W czasie kanonizacji, 30 maja 1232 roku, odczytano opis 53 cudów, dokonanych za jego wstawiennictwem.
Ferdynand Bulonne urodził się 15 sierpnia 1195 roku w święto Wniebowzięcia NMP w Lizbonie, w Portugalii. Jego ojciec był rycerzem, matka pochodziła ze szlacheckiego rodu. W wieku 15 lat, z błogosławieństwem ojca, wstąpił do klasztoru augustianów na przedmieściach Lizbony. Przebywał tam dwa lata, po czym przeniósł się do klasztoru w Coimbrze. Miasto to było drugim, po Lizbonie, ośrodkiem życia religijnego i kulturalnego kraju. Tam zdobył gruntowne wykształcenie teologiczne i w 1219 roku otrzymał święcenia kapłańskie.
W 1220 roku Ferdynand uczestniczył w pogrzebie 5 franciszkańskich męczenników, którzy zostali zamordowani w Maroku przez mahometan. Zrobiło to na nim tak duże wrażenie, że wstąpił do zakonu duchowych spadkobierców św. Franciszka z Asyżu, którzy osiedlili się przy kościółku św. Antoniego Pustelnika i przyjmując imię Antoniego, przyszły święty wyruszył do Afryki, by też ponieść tam męczeńską śmierć dla Jezusa.
W podróży jednak zachorował, musiał więc wracać do ojczyzny. Burza na morzu sprawiła, że trafił na Sycylię, gdzie poznał osobiście św. Franciszka. Z czasem, gdy sława kazań Antoniego dotarła do brata Eliasza, następcy św. Franciszka, został on głównym kaznodzieją i spowiednikiem zakonu. Kaznodziejstwo było jego sposobem rozniecania w duszach ognia wiary. Głosił rekolekcje wielkopostne nawet w Rzymie.
Już za życia zasłynął z wielu cudów, łącznie ze wskrzeszaniem i uzdrawianiem. Obdarzony był licznymi charyzmatami, miał dar bilokacji, czytania w ludzkich sumieniach, proroctwa. Wykładał filozofię na uniwersytecie w Bolonii. Zmarł w opinii świętości w wieku 36 lat, w piątek 13 czerwca 1231 roku.
Kult w Lublinie
Św. Antoni jest patronem między innymi osób i rzeczy zaginionych, ubogich, dzieci, położnic, podróżnych, górników, narzeczonych oraz wielu miast, w tym Lublina, Lizbony i Padwy oraz licznych parafii. W ikonografii przedstawiany jest najczęściej w habicie franciszkańskim z lilią – symbolem czystości i niewinności oraz Dzieciątkiem Jezus na ręku. Jak mówi legenda, pewnej nocy, Dzieciątko Jezus odwiedziło Antoniego, ucałowało go i powiedziało, jak bardzo go kocha. Jego atrybutami są księga, lilia, serce, ogień-symbol gorliwości, bochen chleba, osioł, ryba. Św. Antoni był jednym z najbardziej cenionych kaznodziejów XIII w. – elokwentnym, obdarzonym świetną pamięcią, szeroką wiedzą i silnym, czystym głosem. 16 stycznia 1946 roku Pius XII ogłosił go doktorem Kościoła, nazywając go Doktorem Ewangelicznym.
Kult św. Antoniego w Lublinie wprowadzili, tuż po swoim przybyciu do miasta, w 1459 r. bernardyni, Do końca nie wiadomo, odkąd jest on patronem Lublina. Prawdopodobnie od XVII w., kiedy to na Bramie Krakowskiej pojawił się jego obraz. Obecny pochodzi z 1839 roku i jest kopią siedemnastowiecznego.
Obrazy i figury św. Antoniego znajdują się w większości kościołów i świadczą o wciąż rozwijającym się kulcie tego średniowiecznego świętego. Przy ul. Kasztanowej 1, w dzielnicy Ponikwoda w Lublinie, usytuowany jest kościół pod jego wezwaniem.
W 1986 roku uzyskano zgodę na wybudowanie tymczasowej kaplicy, a dwa lata później– całego kompleksu sakralnego. Pierwszym proboszczem i budowniczym został ks. Stanisław Róg. Budowa kościoła według projektu lubelskiego architekta Antoniego Hermana pod kierownictwem inż. Tadeusza Lipskiego trwała 4 lata. W dzień odpustu, 13 czerwca 1992 roku pierwszą mszę św. w murach wznoszonego jeszcze kościoła odprawił abp Bolesław Pylak. 29 października 2000 roku metropolita lubelski ks. Józef Życiński dokonał uroczystego poświęcenia świątyni. Kompleks kościelny tworzą: świątynia, dzwonnica, kaplica tygodniowa pw. Matki Bożej Świętych i Błogosławionych Polskich z przepięknymi witrażami oraz dom katechetyczny z plebanią. Od 1997 roku w parafii wydawany jest miesięcznik „Głos św. Antoniego”. Od 10 czerwca b.r. odbywały się przed parafialnym odpustem ku czci św. Antoniego z Padwy rekolekcje antoniańskie. Prowadził je ks. dr Adam Jaszcz – wicekanclerz Kurii Metropolitalnej w Lublinie. W wigilię odpustu w świątyni miał miejsce koncert organowy z motywami Eucharystii i Ducha Świętego w wykonaniu Stanisława Diwiszka. 13 czerwca, podczas głównej Mszy św. z procesją, do kościoła zostały wprowadzone relikwie św. Maksymiliana Marii Kolbego. Znakami, od lat towarzyszącymi odpustowi, są białe lilie i chleb. Poświęcone chleby można było nabywać przed świątynią, składając z tej okazji dobrowolne ofiary przeznaczone dla potrzebujących. Lilie były do nabycia w kiosku parafialnym.
Przy liczącej 10 612 wiernych parafii, funkcjonują liczne grupy wspólnotowe. Jedną z najstarszych jest Krąg Biblijny i Żywy Różaniec. Poza tym działają: Legion Maryi, Ruch Domowego Kościoła, Akcja Katolicka, AA, Al.-anon, Alateen, Oaza Młodzieżowa, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Harcerze „Zawiszy”, ministranci, lektorzy, Rada Parafialna, Rada Duszpasterska, chór cecyliański, schola dziecięca i schola młodzieżowa. W niedzielę 17 czerwca 2018 roku przy kościele odbył się festyn parafialny. Na uczestników czekały występy dzieci, zespołów muzycznych, zaproszonych gości, zabawy dla dzieci i wiele innych atrakcji.
Zmarły w 2015 roku wieloletni proboszcz parafii przy ul. Kasztanowej, ks. prałat Stanisław Róg, prawdopodobnie zostanie uhonorowany za swa działalność przez Ratusz. Radna Marta Wcisło (PO) zaproponowała nadanie imienia ks. Roga skwerowi obok sklepu przy ul. Tumidajskiego, tam gdzie stoi figurka Matki Bożej z Lourdes.
Kopalnia powołań
Lubelska parafia pw. św. Antoniego Padewskiego zwana jest „kopalnią powołań”. Stąd wywodzą się m. in. ks. Krzysztof Grabowski – salezjanin, ks. Mirosław Zając, ks. Andrzej Daniewicz – pallotyn, ks. Krzysztof Grzesiak, ks. Arkadiusz Paśnik, ks. Marek Słomka, ks. Andrzej Gołębiowski – salezjanin, ks. Bogdan Kalinowski, ks. Tomasz Adamczyk, ks. Krzysztof Kwiatkowski, ks. Wojciech Adamczyk – sercanin, ks. Marcin Pidek, ks. Paweł Walkowiak – salezjanin. We Włoszech ,w Diecezjalnym Seminarium Misyjnym Redemptoris Mater, uczy się alumn Paweł Król. Nie brakuje tez powołań do życia zakonnego. Są wśród nich br. Robert Bernat – kapucyn, s. Estera Mizińska – betanka, s. Anna Zarzeka ze Zgromadzenia św. Jana Chrzciciela, s. Agnieszka Młynarczykowska – urszulanka Unii Rzymskiej, s. Zelia Sztorc ze Zgromadzenia Sióstr Św. Rodziny i s. Elżbieta Maria Kuriatto – urszulanka szara. Ks. Artur Miziński, który też ma swe korzenie na Ponikwodzie, został w 2004 roku biskupem pomocniczym, a od 2014 roku pełni funkcję sekretarza Komisji Episkopatu Polski.
Elżbieta Kasprzycka
