22 lutego minie 88 lat od pierwszych objawień, jakich doznała siostra Faustyna Kowalska, apostołka Bożego Miłosierdzia, skromna zakonnica, której sanktuarium w krakowskich Łagiewnikach znane jest już na całym świecie. Co roku przybywają tam ponad dwa miliony pielgrzymów z ponad 90 krajów. W tej chwili jest ona uważana za jedną z największych mistyczek.
Helena Kowalska przyszła na świat 25 sierpnia 1905 r. w małej wiosce Głogowiec k. Łodzi. Już w dzieciństwie myślała o oddaniu swego życia Bogu. Była trzecim z dziesięciorga dzieci. Wychowywała się w ubogiej rodzinie. Od szesnastego roku pracowała jako służąca, by pomóc rodzicom. W tym czasie krystalizowało się jej powołanie. 1 sierpnia 1925roku zaczęła postulat w warszawskim klasztorze Zgromadzenia Sióstr Matki Bożej Miłosierdzia. Następnie, już jako siostra Faustyna, z pokorą i radością pracowała w różnych domach zakonnych, m. in. w Krakowie, Płocku i Wilnie, pełniąc rozmaite obowiązki.
22 lutego 1931 roku w Płocku tej z pozoru zwykłej, życzliwej i pogodnej siostrze zakonnej objawił się jej, Pan Jezus, który zlecił wykonanie obrazu z podpisem „Jezu ufam Tobie” i publiczne wystawienie go w kościele. Było to pierwsze konkretne zadanie siostry Faustyny, jako apostołki miłosierdzia Bożego, które dzięki pomocy bł. ks. Michała Sopoćki, spowiednika i przewodnika duchowego siostry Faustyny, w 1934 roku zostało zrealizowane.
Wizje świętych, nieba, czyśćca i piekła
Ponad 70 lat temu obraz Jezusa Miłosiernego namalował wileński malarz Eugeniusz Kazimirowski. Siostra Faustyna pisała też „Dzienniczek”, odmawiała nowennę, koronkę i inne modlitwy do Bożego miłosierdzia. Codziennie o godz. 15 Faustyna czciła konanie Chrystusa na krzyżu.
W „Dzienniczku” zapisywała przesłania Jezusa dla świata. Oprócz Jezusa ukazywała się jej Maryja, aniołowie i święci. Rozmawiała m. in. z duszami czyśćcowymi, miała dar prorokowania. Przewidziała m. in. swoją kanonizację i datę śmierci swoich bliskich. Doznała wizji piekła, nieba i czyśćca. W jej organizmie coraz większe spustoszenie czyniła późno rozpoznana gruźlica. 5 października 1938 roku po ciężkiej chorobie siostra Faustyna zmarła w wieku 33 lat.
W dwa dni później, w święto Matki Bożej Różańcowej, została pochowana na cmentarzu klasztornym w Łagiewnikach. Po 28 latach jej ciało zostało przeniesione do kościoła, a jej grób stał się miejscem modlitw i wciąż rozwijającego się kultu, trwającego nieprzerwanie aż do beatyfikacji w 1993 roku. Wówczas relikwie apostołki miłosierdzia zostały umieszczone w lewym bocznym ołtarzu, pod słynącym łaskami obrazem Jezusa Miłosiernego.
Dar Boży dla naszej epoki
Uroczysta beatyfikacja polskiej mistyczki odbyła się w Rzymie 18 kwietnia 1993 roku, natomiast w roku 2000, w czasie Wielkiego Jubileuszu 30 kwietnia św. Jan Paweł II włączył siostrę Faustynę Kowalską do grona świętych Kościoła. Nazwał ją „darem Bożym dla naszej epoki”. Jej przesłanie, jak podkreślał, kierowane jest „przede wszystkim do tego, kto poddawany jest szczególnie ciężkim doświadczeniom lub jest przygnieciony ciężarem popełnionych grzechów; kto utracił sens życia, popadając w depresję”.
Zgodnie z prośbą, jaką siostra Faustyna przekazała światu w swym orędziu, Ojciec Święty ustanowił święto Bożego miłosierdzia w pierwszą niedzielę po Świętach Wielkanocnych. Warto przypomnieć, że św. Jan Paweł II był też nieustannym apostołem Bożego miłosierdzia , a tajemnicę Boga bogatego w miłosierdzie postawił w centrum papieskiego nauczania i poświęcił cały świat Bożemu miłosierdziu.
W Lublinie parafia pw. św. Siostry Faustyny znajduje się w Jakubowicach Konińskich. Została erygowana 22 czerwca 2004 roku przez abpa Józefa Życińskiego. Obecnie liczy 2143 parafian. W 2005 roku przywieziono tam relikwie św. Faustyny Kowalskiej. Przy parafii działają: rada duszpasterska, koła Żywego Różańca, Rodzina Radia Maryja, Służba Liturgiczna i schola parafialna. Relikwie św. Faustyny posiada też m.in kościół pw. św. Michała na Bronowicach.
Elżbieta Kasprzycka
