25 listopada Kościół katolicki obchodził święto Jezusa Chrystusa Króla Wszechświata. W lubelskim kościele pw. Chrystusa Króla przy ul. Ponikwoda 32 od piątku 16 listopada trwała nowenna przygotowująca wiernych do odpustu.
Idea Chrystusa Króla stała się dominująca w chrześcijaństwie od IV wieku, po ogłoszeniu przez sobór nicejski w 325 roku dogmatu o jedności Boskiej natury. Jednak do kalendarza święto wprowadził dopiero 25 listopada 1925 roku Pius XI. 11 grudnia 1925 roku encyklika „Quas Primes”, w której papież sformułował i zrealizował program odnowy świata katolickiego, a przez niego i całej ludzkości, rozszerzyła je na cały Kościół. Najpierw było ono obchodzone w ostatnią niedzielę października, ale reforma soborowa z 1969 roku przeniosła uroczystość na ostatnią niedzielę listopada. Papież nakazał, aby we wszystkich kościołach, tego dnia po nabożeństwie głównym była odmawiana, przed wystawionym Najświętszym Sakramentem litania do Najświętszego Serca Pana Jezusa oraz akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu. U ewangelików, święto nosi nazwę Niedzieli Wieczności.
Królestwo moje nie jest z tego świata
Jest to ostatni przed adwentowym wyciszeniem mocny akord roku liturgicznego Kończąc roczny cykl niedziel, które jakby odtwarzają najważniejsze zdarzenia w dziejach zbawienia, Kościół kieruje uwagę na Zbawiciela.
19 listopada 2016 roku polski Kościół katolicki przyjął Jezusa za swojego króla i Pana.
Geneza kultu Chrystusa jako króla sięga już Starego Testamentu, zapowiadającego przyjście Mesjasza, króla, potomka Dawida. Uznanie Jezusa za króla jest więc w chrześcijaństwie naturalną konsekwencją, gdyż pochodził on wprost z królewskiego rodu Dawida. Najważniejszą biblijną przesłanką do uznania tego tytułu jest scena przesłuchania Jezusa u Piłata opisana w Ewangelii św. Jana. „A więc jesteś królem?” – zapytał Piłat. „Tak, jestem królem. Królestwo moje nie jest z tego świata” (J.18, 33-40) – odpowiedział Jezus.
Królowanie Boga, wysławiane w psalmach – obecne w zmartwychwstałym Chrystusie – rozciąga się na wszystkich, którzy wraz z apostołami w niego uwierzyli. Królestwo to wkracza w nasze codzienne życie, gdy modlimy się słowami „ Ojcze nasz, któryś jest w niebie (…) przyjdź Królestwo Twoje…”.
W ikonografii, dla ukazania panowania Chrystusa, posłużono się symboliką zapożyczoną z formuły cesarskiej. Wyposażono wizerunek Zbawiciela w atrybuty imperatora, zwycięzcy i naznaczono znakami ludzkiej potęgi. Chrystus Król już od starożytności przedstawiany jest jako Pantokrator, czyli Wszechwładca zasiadający na tronie, mający ziemię pod nogami lub trzymający glob ziemski w dłoni. Tak przedstawiają Jezusa dawne ikony i mozaiki. Wszechmogący Jezus przedstawiany jest zwykle w pozycji stojącej lub siedzącej na tronie.
Tak też pokazany jest w Apokalipsie – zasiadający na tronie Pan, któremu oddawana jest cześć. Na krzyżu Chrystusa widniał napis: „Jezus Nazarejczyk Król Żydowski.” (J.19, 19), a ukrzyżowany z nim łotr prosił tuż przed śmiercią: „Jezu, wspomnij na mnie, gdy będziesz w swoim królestwie” (Łk.23, 42). Tradycja siedzącego na tronie Jezusa z otwartym Pismem Świętym w lewej ręce i uniesioną w geście błogosławieństwa prawą dłonią przetrwała do dzisiejszych czasów. W prawosławnych szkołach malowania ikon jest powszechne poprzedzenie procesu tworzenia postem i modlitwą. Zdarza się, że malarz kreśli rysy Chrystusa, będąc w ogóle na kolanach.
Lubelska parafia pw. Chrystusa Króla została erygowana 21 listopada 2010 roku. Kościół wznosi się na terenie cmentarza parafialnego, założonego w 1868 roku w dzielnicy Kalinowszczyzna. Przy parafii liczącej obecnie 5102 wiernych, działają liczne grupy modlitewne, w tym m. in.: Legion Maryi, Oaza Rodzin, Duszpasterstwo Młodzieży, Krąg Biblijny, Akcja Katolicka, Parafialny Oddział Caritas, Koło Żywego Różańca, schola, rada duszpasterska oraz Służba Liturgiczna Ołtarza, dla której uroczystość Chrystusa Króla Wszechświata jest świętem patronalnym.
Elżbieta Kasprzycka
