Lubelskie sanktuarium przy ul. Bursztynowej 20 otrzymało prawo udzielenia tych samych odpustów, jakie są przywilejem bazyliki rzymskiej Santa Maria Maggiore. Jest to wielkie wyróżnienie i ogromny dar dla sanktuarium i całej archidiecezji.
W niedzielę 5 maja 2019 roku, na mocy decyzji Penitencjarii Apostolskiej z dnia 1 marca 2019 roku, ks. abp Stanisław Budzik, metropolia lubelski, dokonał uroczystego ogłoszenia aktu afiliacji (włączenia do rodziny) Sanktuarium Matki Bożej Latyczowskiej Patronki Nowej Ewangelizacji w Lublinie do Papieskiej Bazyliki Matki Bożej Większej w Rzymie. Decyzja ta oznacza, że obydwa miejsca maryjnego kultu łączy szczególna więź, a w praktyce oznacza między innymi, że można w nich uzyskać takie same odpusty.
Uzyskanie odpustu
Uzyskanie odpustu w afiliowanym sanktuarium jest możliwe w święto tytularne Bazyliki Matki Bożej Większej (5 sierpnia) oraz w święto tytularne kościoła sanktuaryjnego NMP Różańcowej (7. października). Odpusty można też uzyskać we wszystkie uroczystości poświęcone Najświętszej Maryi Pannie, (najbliższe 15 sierpnia) – Wniebowzięcie Najświętszej Maryi Panny, 8 grudnia – Niepokalane Poczęcie i 1 stycznia Świętej Bożej Rodzicielki.
Odpust można także uzyskać raz w roku w dniu wybranym indywidualnie przez wiernego. Wyjątkową wartość nadano także zorganizowanym grupom pielgrzymów, które, przybywając do sanktuarium, mogą uzyskać przywilej odpustu każdorazowo, kiedy nawiedzą to miejsce. Przywileje duchowe, zwane odpustami, można uzyskać pod zwykłymi warunkami. Są to: spowiedź, uczestnictwo w mszy św., przyjęcie Komunii św., modlitwa w intencji Ojca Świętego, wyznanie wiary oraz wyzbycie się przywiązania do jakiegokolwiek grzechu.
Niewiasta w aureoli 12 gwiazd
Cudowny obraz Matki Bożej Latyczowskiej został uroczyście wniesiony do kościoła przy Bursztynowej 4 października 2014 roku. Jego dzieje są owiane w pewnym stopniu tajemnicą. Prawdopodobnie ten piękny, zachwycający swoją mocą i artyzmem obraz, namalowany został ok. XVI w. wzoru słynnego wizerunku Matki Bożej Śnieżnej Salus Populi Romani z bazyliki Santa Maria Maggiore w Rzymie. Przedstawia on Matkę Bożą trzymającą na lewej ręce Dzieciątko, w prawej zaś berło.
W tle obrazu zwisają kiście winogron, a głowę Maryi otacza 12 gwiazd. Wizerunek najprawdopodobniej powstał w którymś z warsztatów włoskich. Ok. roku 1606 biskup kamieniecki, Paweł Wołucki, sprowadził do Latyczowa dominikanów, którzy przybyli z otrzymanym od papieża Klemensa XVIII obrazem Matki Bożej jako błogosławieństwem na pracę misyjną. Został on umieszczony w ufundowanej przez Potockich pierwszej murowanej świątyni. Od początku zasłynął wieloma cudami. W 1648 r. podczas najazdu Chmielnickiego, dominikanie wywieźli obraz do Lwowa. Do Latyczowa powrócił dopiero w 1772 r.
U sióstr służek
Ze względu na odnotowane cuda na mocy dekretu papieża Piusa VI 4 października 1778 r. bp Stanisław Rajmund Jezierski ukoronował uroczyście obraz złotymi koronami. Po powstaniu listopadowym w 1832 r. rząd carski skasował klasztor w Latyczowie. Cudowny obraz jakiś czas był chroniony przed zniszczeniem w Piatniczanach k.Winnicy, a potem w kościele kapucynów w samej Winnicy. Po austriackiej interwencji w czasie I wojny światowej wizerunek na ok 2 lata wrócił do Latyczowa, by w 1920 r., w związku z najazdem bolszewików, zostać przewieziony do Warszawy.
Związek Kresowiaków umieścił malowidło w świeżo budowanej Kaplicy Kresowej w kościele pw. Niepokalanego Poczęcia NMP. W 1933 r. decyzją władz kościelnych obraz z powrotem trafił na Kresy, najpierw do kościoła parafii Trójcy Św. w Lubomlu, a w listopadzie 1935 r. został umieszczony w katedrze w Łucku, gdzie w okresie międzywojennym cieszył się wielkim kultem. 6 sierpnia 1945 r. siostry ze Zgromadzenia Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej, narażając życie wywiozły go do Lublina. Siostry Antonina Dudziak i Józefa Słomka wiozły cudowny obraz towarowym pociągiem owinięty w koce i schowany w kredensie kuchennym.
Na dworcu kolejowym czekały dwie doby, aż zapadnie decyzja gdzie umieścić dzieło. Trafiło najpierw do siedziby sióstr służek na ul. Bernardyńską, a później, po 39 latach, wraz z nimi na ul. I Armii Wojska Polskiego 8. W Wielki Piątek 22 kwietnia 1984 r. obraz w cudowny sposób ocalał z pożaru. Nie uszkodziły go też strumienie wody wylewanej przez gaszących pożar strażaków. Przez 69 lat obraz był związany z siostrami ze Zgromadzenia Sióstr Służek Najświętszej Maryi Panny Niepokalanej. Pielgrzymowali do niego też wierni z Kresów.
Złota księga
W posiadaniu sióstr znajduje się Złota Księga, której wpisy dziękczynne świadczą o doznanych za pośrednictwem NMP Latyczowskiej licznych łaskach. Przełomem w tej historii stała się decyzją ks. abpa Stanisława Budzika, intronizacji cudownego obrazu w 236. rocznicę jego koronacji papieskimi koronami 4 października 2014 roku. Od tej pory wizerunek został publicznie udostępniony jako obraz Matki Bożej Latyczowskiej Królowej Podola i Wołynia, Lublina, a przede wszystkim jako Królowej Różańca Świętego w kościele Matki Bożej Różańcowej. Tu też znajduje się Księga w, której wierni wpisują swoje dziękczynienia.
W każdą środę o godz. 18 w świątyni przy Bursztynowej odbywa się msza św. w intencjach zbiorowych za wstawiennictwem MB Latyczowskiej, która jest w archidiecezji lubelskiej patronką Nowej Ewangelizacji.
Elżbieta Kasprzycka
