Arcybiskup Stanisław Budzik poświęcił kościół pw. św. Jana Kantego przy ul. Berylowej w Lublinie. Uroczystość odbyła się 1 marca br.
Parafia została erygowana 21 listopada 2014 roku. Proboszczem został mianowany ks. Bogdan Zagórski, którego abp Stanisław Budzik pochwalił za wyjątkowe zaangażowanie w realizację inwestycji i tempo przedsięwzięcia. Pierwszą łopatę pod budowę nowego kościoła wbił w ziemię sam metropolita, który 21 października 2017 roku odprawił mszę św. w intencji szybkiej budowy świątyni. 22 lutego 2018 roku zostały wylane fundamenty pod całkiem okazały kościół, którego projektantem jest inż. Antoni Hetman. Liturgia poświęcenia świątyni, w niedzielę 1 marca br. była sprawowana w 630. rocznicę urodzin i 340. rocznicę beatyfikacji św. Jana Kantego. Sprowadzono relikwie świętego.
Wyjątkowy profesor
Jan Kanty urodził 24 czerwca 1390 r. w Kętach koło Oświęcimia. W 1413 roku zapisał się na Uniwersytet Jagielloński. Gdy w styczniu 1418 roku uzyskał tytuł magistra filozofii, objął funkcję wykładowcy. Ponieważ stanowisko to było wówczas bezpłatne, na swoje utrzymanie zarabiał prywatnymi lekcjami i pomocą duszpasterską. Potem przez osiem lat pracował w Miechowie, kształcąc kleryków zakonnych. Pełnił tam też funkcję kaznodziei przy klasztorze kościelnym.
Po powrocie do Krakowa Jan Kanty zaczął studiować teologię. Po uzyskaniu tytułu magistra teologii, który był wtedy równoznaczny z doktoratem, został w 1439 roku kanonikiem kapituły św. Floriana w Krakowie i jednocześnie proboszczem w Olkuszu. Po kilku miesiącach z tej ostatniej funkcji zrezygnował, za to poświęcił się wykładom z dziedziny teologii. Pośród swych rozlicznych zajęć Jan Kanty znajdował czas na przepisywanie manuskryptów. Jego rękopisy liczą ponad 18 tys. stron. Był człowiekiem żywej wiary i głębokiej pobożności.
Słynął z wielkiego miłosierdzia. Nie mogąc zaradzić nędzy, wyzbywał się wszystkiego i dzielił posiłkiem z biednymi. Dbał także o ubogich studentów, których wspomagał z własnych skromnych zasobów. Krzewił kult eucharystyczny i zachęcał do częstego przyjmowania Komunii św. Wiele czasu poświęcał też pracy w konfesjonale. Zmarł w Krakowie 24 grudnia 1473 roku w wieku 83 lat, w opinii świętości. Został beatyfikowany przez papieża bł. Innocentego XI w 1680 roku, a kanonizowany przez Klemensa XIII w Lipcu 1767 roku.
W ikonografii jest przedstawiany w todze profesorskiej jako patron młodzieży uczącej się i studiującej, (przez 55 lat był profesorem). Często w ręku ma krzyż. Bywa ukazywany w otoczeniu studentów lub ubogich. Jego atrybutami są: scalony dzbanek, obuwie, które daje ubogiemu, różaniec. Jest patronem Polski, Archidiecezji Krakowskiej i Krakowa, profesorów, szkół katolickich i Caritas.
Elżbieta Kasprzycka
