26 kwietnia Kościół katolicki będzie obchodził święto Matki Bożej Dobrej Rady. Zaczątki tego zagadkowego kultu pojawiają się w pismach św. Augustyna, św. Anzelma z Canterbury i św. Bernarda z Clairvaux.
Tytuł ten od 1467 r. jest związany z obrazem Matki Bożej z Genazzano w Umbrii w środkowych Włoszech. Obraz w stylu bizantyjskim wygląda jak fragment fresku przedstawiającego Matkę Bożą z Dzieciątkiem na tle łuku tęczy. Pojawił się na murze kościoła augustianów eremitów w Genazzano ok. 1400 r. Jest to pierwowzór znanego i czczonego obrazu Matki Bożej Dobrej Rady.
Wykaz cudów związanych z obrazem i jego licznymi kopiami jest bardzo obszerny. Zawiera opisy uzdrowień, wyproszonych łask oraz świadectwa licznych cudownych interwencji. W roku 1682 obraz ten z inicjatywy papieża Innocentego XI został ukoronowany. Następnej koronacji, w 1867 r., dokonał w 400-lecie objawień, papież Pius IX, zaś święto MB Dobrej Rady zatwierdził 25 kwietnia 1727 r. papież Benedykt XIII, a papież Pius VI z uwagi na uroczystość św. Marka Ewangelisty, przesunął je na 26 kwietnia.
Krwawe krople
W Polsce najwcześniejszym śladem kultu Matki Bożej Dobrej Rady jest słynący cudami obraz w lubelskim kościele pw. Świętego Ducha przy Krakowskim Przedmieściu 1. Jest to jeden ze starszych lubelskich kościołów. Wybudowany został w 1419 r. przez lubelskich mieszczan. Przywilej erekcyjny został wydany w 1421 r. Kościół był jednonawową budowlą z prezbiterium. Pod koniec XVI w. uległ dwóm pożarom. Odbudowano go w 1608 r. Prezbiterium nakryto kopułą. Wnętrze ozdobiono sztukaterią. W 1773 r. kościół ponownie spłonął. Odbudowano go częściowo w barokowym stylu. W 1803 r. kościół uległ najpoważniejszemu z pożarów. Ruiny zostały sprzedane na licytacji i powstał tu nowy ratusz. Świątynię z czasem odbudowano, a wieża otrzymała neogotyckią formę. Wnętrze utrzymane jest w stylu barokowym. Kościół przylega do ratusza. W ołtarzu głównym znajdują trzy obrazy: MB z Dzieciątkiem z XVI w., uważany za cudowny oraz MB Niepokalanie Poczętej z Dzieciątkiem i Zesłania Ducha Świętego z XVIII w.
Lubelski obraz Matki Bożej Dobrej Rady w kościele pochodzi z końca XVI w. Jego autorem jest nieznany malarz włoskiego pochodzenia. Obraz słynie licznymi cudami. 13 lipca 1642 r. uczeń szkoły jezuickiej spostrzegł na nim krwawe krople spływające z oczu Maryi. Zjawisko to trwało cztery dni. Ścierane łzy pozostawiały krwawe ślady na chuście. Po tym fakcie zanotowano liczne uzdrowienia i doznawano wielu łask. Sporządzono urzędowe protokoły z zeznaniami świadków. Wydarzenie to upamiętniają dwa obrazy w prezbiterium kościoła. Pod jednym znajduje się napis: „A że prawdziwie obraz Matki Bożej płakał, na to stanęła pilna inquizitia, której wizerunek, że tak było, a nie inaczej w tym 1673 jest odmalowany”.
O żywym kulcie MB Dobrej Rady w Lublinie świadczą liczne wota i zapisy. Tu modlił się Stefan Czarniecki. Wielką jej czcicielką była też królowa Marysieńka Sobieska. Tu ślub zawarł Bolesław Prus. Cudowny obraz był dwukrotnie koronowany. Datę pierwszej koronacji trudno ustalić, drugiej dokonał biskup lubelski, Franciszek Jaczewski, 8 września 1913 r., po kradzieży pierwszych koron w 1911 r.
W każdą środę o godz. 12 w kościele pw. Świętego Ducha sprawowana jest msza św. wotywna w intencjach zbiorowych do Matki Bożej Dobrej Rady. Przy kościele funkcjonuje Centrum Duszpasterstwa Młodzieży Archidiecezji Lubelskiej.
Obrazy związane z kultem Matki Bożej Dobrej Rady znajdują się między innymi w kościele pw. św. Jacka w Warszawie (obraz z XVII w). Inne wizerunki pochodzą z XIX i XX w. np. w kościele pw. św. Katarzyny w Krakowie (kaplica Węgierska), w Prokocimiu czy w Hadynowie na Podlasiu. Po II wojnie światowej tytuł Matki Bożej Dobrej Rady nadano niektórym kościołom protestanckim na zachodzie i północy Polski.
Elżbieta Kasprzycka
