4 lipca Kościół wspominał bł. Piotra Jerzego Frassatiego patrona studentów, młodzieży, ludzi gór, turystów i Akcji Katolickiej.
Piotr Jerzy Frassati urodził się 6 kwietnia 1901 roku w zamożnej rodzinie w Turynie we Włoszech. Ojciec był agnostykiem. Z zawodu dziennikarz, zrobił błyskotliwą karierę. Został najmłodszym senatorem, potem dyplomatą i ambasadorem w Berlinie. Piotr wychowywał się z młodszą o rok siostrą Lucianą, która potem poślubiła polskiego dyplomatę Jana Gawrońskiego. Znaczną część dzieciństwa rodzeństwo spędziło w piemonckim Pollone, w willi u podnóża Alp Zachodnich. Nie było to łatwe dzieciństwo ze względu na despotyczny charakter ekscentrycznej matki-malarki, wprawdzie katoliczki, ale podchodzącej do wiary tylko formalnie.
Modlił się wszędzie
Natomiast Piotr Frassati od wczesnego dzieciństwa prowadził głębokie życie religijne. Modlił się stale, długo i wszędzie: w swoim pokoju, podczas górskich wypraw, na ulicy, w tramwaju, w pociągu i oczywiście w kościele, do którego chodził codziennie. Podobnie było z odmawianiem różańca i codzienną lekturą i rozważaniem Pisma Świętego. Marzył, aby zostać misjonarzem, później, aby przyjąć święcenia kapłańskie, ale na przeszkodzie stanęła matka. Piotr interesował się sztuką, był człowiekiem wszechstronnie oczytanym.
Jego pasją były góry. Był wysportowany, piękny i silny fizycznie oraz moralnie Wiecznie roześmiany, student politechniki, ostatecznie za cel życiowy postawił sobie pomoc najuboższym. W bezgranicznym oddaniu potrzebującym, wykazywał niewiarygodną wręcz inwencję i pomysłowość. Jego wielkie miłosierdzie, jakie okazywał biednym, samotnym i chorym, przyniosło mu sławę w całym Turynie.
Piotr Frassati z młodzieńczym zapałem działał w wielu organizacjach kościelnych i świeckich. Przyjaciele chodzący z nim na górskie wspinaczki, które uwielbiał, nazywali go „Valanga di Vita”, co po włosku znaczy Lawina życia. Niestety ta lawina została zatrzymana w wieku 24 lat. Ponieważ miłość do ludzi Piotra Jerzego była tak wielka, że nie bał się opiekować nędzarzami chorymi na zaraźliwe, śmiertelne choroby, w turyńskich slumsach zaraził się Heine Medina. Zmarł 4 lipca 1925 roku.
Kamień węgielny przy Skierki 12
Parafia pw. Błogosławionego Piotra Jerzego Frassatiego w Lublinie została erygowana 4 lipca 1998 roku przez abpa Józefa Życińskiego. Pierwszym proboszczem został mianowany ks. Henryk Dulniak, który odszedł do Domu Pana w wieku 42 lat 29 listopada 1998 roku. Nowym proboszczem został mianowany ks. Leszek Szuba wikariusz z parafii pw. Świętej Rodziny w Lublinie. 8 lipca 1998 roku Ojciec Święty Jan Paweł II podczas mszy św. sprawowanej w Sandomierzu poświęcił kamień węgielny pod budowę kościoła parafialnego pw. bł. Piotra Jerzego Frassatiego Kamień węgielny pochodzi z sanktuarium maryjnego w Oropie we Włoszech. Do tego sanktuarium Czarnej Madonny pielgrzymował wielokrotnie młody Frassati. Aktu jego wmurowania dokonał 27 listopada 2006 roku abp Józef Życiński.
Po przeprowadzeniu prac adaptacyjnych w MDK przy ul. Skierki 12 najpierw powstała kaplica, a potem wybudowano przy pomocy firmy budowlanej Sanitex z Chełma i firm Sławmont i GREM z Lublina obiekt sakralny według projektu architekta Jana Wojciecha Kożuchowskiego. Obraz patrona parafii namalowała parafianka Maria Tyzenhauz, natomiast obraz Chrystusa Miłosiernego – Andrzej Widelski. Figurę MB Fatimskiej ofiarowała Helene Bosbach z Kolonii w Niemczech.
Przy parafii liczącej obecnie 3452 wiernych działają m.in.: Domowy Kościół, grupy biblijne, Liga Schumana, Matki w modlitwie, Rycerze Kolumba, rada duszpasterska, Grupa AA Frassatianie, Legion Maryi, rada duszpasterska, Żywy Różaniec, Różaniec Rodzin, Straż Honorowa Najświętszego Serca Jezusa, Straż Honorowa Niepokalanego Serca Maryi. Przy parafii działa też Klub Integracji Międzypokoleniowej. Wydawana jest gazeta parafialna „Frassatianum”. Tegoroczne uroczystości odpustowe ku czci bł. Piotra Jerzego Frassati odbyły się 30 czerwca. Mszy odpustowej przewodniczył i homilię wygłosił ks. dr Adam Bab. W niedzielę, 14 lipca o godz. 12.00 w kościele przy ul. Skierki 12 została odprawiona msza św. w intencji ofiar rzezi wołyńskiej w 76. rocznicę tej tragedii.
Elżbieta Kasprzycka
