Miasto wydziałowe. Koniec jurydyk

Konstytucja 3 Maja znosiła jurydyki, co miało ogromny wpływ na zmiany w obrębie miasta. Powierzchnia Lublina wzrosła aż 15-krotnie. Miasto podzielono na dwa cyrkuły, każdy z kolei na mniejsze dozory. Pierwszy cyrkuł, lubelski, liczył pięć dozorów, drugi, podzamecki, cztery.
7 kwietnia 1792 roku odbyły się wybory do władz cyrkułów. Nowa rada miejska ukonstytuowała się tydzień później.
Pierwszym konstytucyjnym prezydentem Lublina został Teodor Franciszek Gruell-Gretz, lekarz medycyny i aptekarz, a wiceprezydentem Krzysztof Korn.
Kadencja rady i prezydenta miała trwać dwa lata, ale skończyła się już w lipcu 1792 roku, wskutek przegranej wojny z Rosją i wkroczenia wojsk rosyjskich. Konfederacja targowicka przywróciła władze z czasów Komisji Dobrego Porządku. Na Sejmie Grodzieńskim, który zatwierdził II rozbiór Polski, Lublin obok Warszawy, Sandomierza i Łucka uznano za główne miasto Korony. Gród nad Bystrzycą miało być odtąd jedyną siedzibą Trybunału Koronnego. Zapadła także decyzja o powstaniu w mieście szkoły prawniczej.
18 kwietnia 1794 roku Lublin przystąpił do Insurekcji Kościuszkowskiej. W mieście powołano władze cywilne, na czele których stanął Stanisław Kosowski. Werbowano ochotników, zbierano fundusze na rzecz wojska.
Sytuacja Lublina stała się niekorzystna po przegranej bitwie pod Dubienką. 13 czerwca wojska rosyjskie wkroczyły do miasta. Stacjonowały krótko, ale nałożona kontrybucja w wysokości 30 tysięcy złotych spowodowała spustoszenie miejskiej kasy. Na ratunek pośpieszyli dwaj bogci kupcy, Finke (poźniejszy prezydent Lublina) i Weber.

News will be here