28 czerwca, w pierwszy piątek po oktawie Bożego Ciała, Kościół obchodził uroczystość Najświętszego Serca Jezusa. Jako święto liturgiczne zostało ono ustanowione na wniosek polskich biskupów w 1765 r. przez papieża Klemensa XIII.
W lubelskim kościele pod tym wezwaniem przy ul. Kunickiego 128 tego dnia miał miejsce parafialny odpust. Wierni przygotowywali się do niego już od 23 czerwca, kiedy to słowo Boże głosił podczas mszy św. ks. Tomasz Podstawka – proboszcz parafii pw. św. Piotra Frassattiego w Lublinie.
Widzenia św. Małgorzaty
W czerwcu, zwykle po wieczornych mszach św., odprawia się nabożeństwo do Najświętszego Serca Jezusowego, które składa się z adoracji Najświętszego Sakramentu oraz Litanii do Najświętszego Serca Pana Jezusa. W Polsce odprawiane jest ono od 1857 roku. Papież Pius IX zatwierdził nabożeństwo czerwcowe, jako oficjalną modlitwę Kościoła w roku 1873. Opatrzność Boża sprawiła, że nowoczesne formy kultu Serca Jezusowego związane są właśnie z czerwcem. Wiąże to się głównie z objawieniami, jakie miała św. Małgorzata Maria Alacoque, wizytka z klasztoru w Paray-le-Monial we Francji, zmarła w 1690 roku.
Od grudnia 1673 roku do czerwca 1675 miała ona kilka widzeń Jezusa, który opowiedział jej o Jego nieskończonym Miłosierdziu dla ludzi i o potrzebie zwrócenia się do Jego Serca poprzez specjalne nabożeństwo, będące dla odprawiających źródłem wielu łask. Treści jej objawień dotyczące kultu Najświętszego Serca Pana Jezusa znane też były w polskich klasztorach – w Warszawie, w Krakowie i w Lublinie od 1765 roku. I to właśnie w lubelskim klasztorze sióstr wizytek zapoczątkowane zostały nabożeństwa czerwcowe ku czci Najświętszego Serca Jezusa. W dramatyczne dzieje lubelskiego klasztoru w okresie zaboru rosyjskiego wpisała się , na pewnym jego etapie, biografia wizytki, siostry Kajetany Łukaszewiczówny.
Miesiąc Serca
Zakonnica ta, żyjąca w latach 1834-1925, znała orędzie z Paray-le-Monial i przeżywała je w sposób niezwykle głęboki. Zwróciła się więc do przełożonej lubelskiego klasztoru z prośbą o współpracę. Niebawem zakonnice pozyskały do pomocy ks. St. Ulaneckiego. W dużej mierze dzięki jego apostolskiej żarliwości i jego zabiegom u władz kościelnych 1 czerwca 1857 roku rozpoczęto uroczyste odprawianie nabożeństwa do Serca Jezusowego w lubelskim kościele sióstr wizytek. Zainaugurował je bp Baranowski Mszą św. o godz. 6 rano. Odnotowane zostało to w kronice lubelskiego klasztoru. W odprawianiu nabożeństw pomocny był opracowany z udziałem siostry Kajetany modlitewnik pod tytułem „ Miesiąc Serca”, wydany przez Księży Misjonarzy w 1857 roku i wznowiony w 1863 roku.
Niestrudzony ks. Ulanecki uzyskał w Rzymie 19 kwietnia 1859 roku u papieża Piusa IX decyzję o rozszerzeniu nabożeństw czerwcowych ku czci Serca Jezusowego na całą Polskę, nadając im liczne odpusty. 18 września 1864 roku siostra Małgorzata Maria Alacoque została ogłoszona błogosławioną. Gdy warunki polityczne zmusiły ks. Ulaneckiego do wyjazdu, jego misję przejął ks. Wł. Daniewski, ówczesny wikariusz katedralny. Kolejny dekret Piusa IX z 8 maja 1873 roku rozszerzał to nabożeństwo na inne kraje poza Polską. Siostra Kajetana, skromna wizytka z klasztoru w Lublinie, animatorka nabożeństw czerwcowych, doczekała kanonizacji Małgorzaty Marii Alacoque 13 maja 1920 roku przez Benedykta XV.
11 czerwca 1899 roku papież Leon XIII dokonał poświęcenia Najświętszemu Sercu Jezusowemu całego rodzaju ludzkiego, a sto lat później św. Jan Paweł II odnowił ten akt w czasie nabożeństwa czerwcowego w Toruniu, 7 czerwca 1999 roku, podczas swej kolejnej pielgrzymki do Polski.
Parafia w robotniczej dzielnicy
Wspomniana już lubelska świątynia Najświętszego Serca Jezusowego przy pw. ul. Kunickiego najpierw była drewnianą budowlą, do którego wybudowania walnie przyczynił się wikariusz parafii św. Michała, ks. Ignacy Żyszkiewicz, oddelegowany 3 maja 1933 r. do zorganizowania punktu duszpasterskiego, a następnie parafialnego w robotniczej dzielnicy Dziesiąta. Świątynię według projektu młodego architekta Tadeusza Witwickiego uroczyście poświęcił 10 czerwca 1934 roku bp Leon Fulman. Drewniany kościółek służył wiernym do 1985 roku, kiedy to został przeniesiony do Pilaszkowic koło Piask.
Na jego miejscu powstał nowoczesny kościół według projektu architekta Mirosława Załuskiego. Prace budowlane trwały ponad dwa lata. Realizatorem budowy był ks. Janusz Bogdański. Na Wielkanoc 1988 roku kościół został poświęcony przez bpa Bolesława Pylaka. Przez następne dwa lata były prowadzone intensywne prace związane z wystrojem świątyni zaprojektowanym przez architekta wnętrz Jerzego Durakiewicza. Rzeźby i płaskorzeźby zdobiące wnętrze świątyni wykonał Marian Świst. Autorami obrazów są Jerzy Durakiewicz i Jerzy Mazurek. Konsekracji nowej świątyni dokonał 30 czerwca 2000 roku abp Józef Życiński.
Parafia pw. Najświętszego Serca Jezusowego liczy obecnie 15 114 wiernych. Działają przy niej m. in.: koła różańcowe, Grupa Anonimowych Alkoholików „Jest sposób”, Rycerstwo Niepokalanej, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Ruch Światło – Życie, neokatechumenat, Akcja Katolicka, Straż Honorowa Serca Jezusowego, schole młodzieżowe i dziecięce, chór parafialny, Grupa Charytatywna, Ośrodek nr 1 „Teatr”– Świetlica dla dzieci i młodzieży, Katolickie Stowarzyszenie Kolejarzy, Wspólnota Chrystusa Zmartwychwstałego Galilea i Wspólnota Jordan. W parafii wydawane jest pismo „Bliżej Serca”.
Elżbieta Kasprzycka
Naród polski był trzykrotnie poświęcony Bożemu Sercu – po raz pierwszy 27 lipca 1920 roku podczas wojny z bolszewikami. Poświęcenia na Jasnej Górze dokonali biskupi polscy pod przewodnictwem kardynała Dalbora. Ponowiono je 3 czerwca 1921 roku na Małym Rynku w Krakowie z okazji konsekracji bazyliki Serca Jezusowego przy ul. Kopernika. Następnie aktu poświęcenia w uroczystość Chrystusa Króla, 28 października 1951 roku, dokonali polscy biskupi w swoich katedrach i proboszczowie w swoich kościołach parafialnych. Aktu tego dokonano w obliczu zalewającej Polskę ideologii komunistycznej i narastających prześladowań Kościoła.
