W przeddzień 81. rocznicy wybuchu II wojny światowej terytorialsi z Chełma złożyli wizytę ppor. Stanisławowi Kupczyńskiemu ps. „Niski”. To ostatni żyjący żołnierz, który walczył z okupantem hitlerowskim i sowieckim od września 1939 r. do czerwca 1950 r. w powiatach łęczyńskim, chełmskim i krasnostawskim.
– To symboliczne spotkanie jest wyrazem więzi żołnierzy WOT z kombatantami i bohaterami walk o wolną ojczyznę oraz wdzięczności za ich postawę – mówi kpt. Damian Stanula, oficer prasowy 2 Lubelskiej Brygady Obrony Terytorialnej. – Podczas spotkania delegacja terytorialsów na czele z ppłk Sławomirem Kułagą, dowódcą chełmskiego batalionu, wręczyła ppłk Kupczyńskiemu ufundowany przez żołnierzy 244 kompanii lekkiej piechoty z Chełma srebrny sygnet z orłem w koronie na tle flagi biało-czerwonej oraz srebrny łańcuszek z krzyżem. Sygnet i łańcuszek z symbolami Polski oraz wiary katolickiej zostały zabrane Stanisławowi Kupczyńskiemu przez władze komunistyczne podczas aresztowania w czerwcu 1950 r.
Stanisław Kupczyński ps. „Niski” urodził się 30 maja 1925 roku w Kuliku koło Chełma. Przed wojną ukończył szkołę podstawową i pierwszą klasę w Gimnazjum i Liceum im. S. Czarnieckiego w Chełmie. W październiku 1943 roku przedostał się na Wołyń i walczył w oddziale „Korda”, wchodzącym później w skład 27. Wołyńskiej Dywizji AK. Służył również w oddziale AK „Zręba”, działającym w obwodzie krasnostawskim. Następnie wstąpił do oddziału AK–DSZ dowodzonego przez mjr. Józefa Wojtunia „Sęka”, „Zawieję”.
U jego boku brał udział, m.in. w walce przeciwko oddziałom NKWD i UB w Lesie Siostrzytowskim w maju 1945 r. Obecnie, miejsce to znajduje się w stałym rejonie odpowiedzialności 244 klp i otoczone jest szczególną troską i pamięcią Terytorialsów. S. Kupczyński został aresztowany 28 czerwca 1950 roku przez chełmski Urząd Bezpieczeństwa i przewieziony do Lublina, gdzie uwięziono go na Zamku.
Przesłuchiwano go, m.in. w siedzibie Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego przy ul. Szopena 18. Po zakończeniu ciężkiego śledztwa w lutym 1951 roku został skazany na dożywotnie więzienie. Wyrok odbywał w więzieniach w Rawiczu, Sieradzu, we Wronkach oraz w Strzelcach Opolskich. W 1955 roku Najwyższy Sąd Wojskowy w Warszawie zmniejszył mu karę do 12 lat więzienia, a w roku 1957 wyszedł na wolność i powrócił do Chełma, gdzie mieszka do dziś. (opr. mo, fot. WOT)
