Dwaj wybitni duchowni poprowadzą w Lublinie rekolekcje „ostatniej szansy”. W trakcie Wielkiego Tygodnia możemy skorzystać z nich w kościele przy klasztorze oo. Kapucynów na Krakowskim Przedmieściu oraz w kościele przy klasztorze oo. Dominikanów na Starym Mieście.
Nauki rekolekcyjne rozpoczęły się co prawda już w Niedzielę Palmową, 14 kwietnia, ale zaplanowano je na cztery dni, więc w obu przypadkach zakończą się w Wielką Środę, tj. 17 kwietnia.
Rekolekcje w kościele przy klasztorze oo. Kapucynów przy Krakowskim Przedmieściu 42 prowadzi o. Kazimierz Synowczyk. Nauki głosi podczas mszy św. o godz. 9, 15.30 i 19. Ojciec Kazimierz na co dzień pełni funkcję gwardiana w klasztorze oo. Kapucynów przy ul. Miodowej w Warszawie.
Jest także znanym autorem książek o tematyce religijnej, m.in. publikacji „Testament duchowy bł. Honorata Koźmińskiego”, przygotowanej na 100. rocznicę śmierci kapucyna, który był odnowicielem życia zakonnego na polskiej ziemi w czasie zaborów. Powołał wiele nowych zgromadzeń zakonnych. Był także wielkim patriotą. Inne publikacje to np. „Radość franciszkańska. Duchowość i literatura” oraz „Powołani do miłości doskonałej. O życiu zakonnym wg bł. Honorata Koźmińskiego”.
O. Kazimierz Synowczyk jest także osobą angażującą się w działania na rzecz ubogich, m.in. w postanie w Warszawie nowej przyklasztornej jadłodajni dla bezdomnych, połączonej z punktem wydawania leków i odzieży.
Drugi rekolekcjonista to także autor książek. Dominikanin, o. Tomasz Dostatni – obecnie mieszkaniec lubelskiego klasztoru – oprócz codziennych powinności zakonnych zajmuje się organizowaniem rozmaitych dyskusji, które pomagają lublinianom poszerzać horyzonty myślenia.
Ojciec T. Dostatni angażuje się m.in. w debaty w Teatrze Starym, organizowane pod szyldem dominikańskiej Fundacji im. św. Jacka Odrowąża „Ponad granicami”. Jest autorem (bądź współautorem) kilkunastu książek, m.in. „Zza bramy klasztoru”, „Przekraczać mury”, „W dwóch światach”. Ostatnia z nich – promowana w Lublinie 9 kwietnia br. – nosi tytuł „Najważniejszy Tydzień dla chrześcijan”.
Znany jest z zaangażowania w ekumenizm – działa na rzecz porozumienia między Kościołami chrześcijańskimi, oraz w dialog międzyreligijny.
Rekolekcje „ostatniej szansy” o. Tomasz głosi od 15 do 17 kwietnia, po mszy św. o godz. 18 w kościele oo. Dominikanów przy ul. Złotej 9. Są inspirowane myślą kilku intelektualistów. Poniedziałkową (15 kwietnia) naukę rekolekcyjną zatytułował „Wiara i niewiara w życiu Polaków – Andrzej Kijowski”. Tytuł odnosi się do eseju religijnego A. Kijowskiego – krytyka literackiego, prozaika (1928-1985) zawartego w wydanej pośmiertnie książce „Tropy”. Autor był felietonistą „Tygodnika Powszechnego”, zasłynął też jako autor – jak podaje Wikipedia – rezolucji pisarzy polskich przeciwko cenzurze w roku 1968.
Nauka we wtorek, 16 kwietnia nosi tytuł „Absolutny horyzont – Vaclav Havel”. Czeski dramaturg i polityk V. Havel (1936-2011) domagał się m.in. by we współczesnym świecie, który odwraca się od tradycji, moralności, ładu, był jednak obecny „absolutny horyzont”. Jego rola to m.in. osądzanie ludzkich uczynków, dzięki temu człowiek w swych działaniach i sądach staje się bardziej ostrożny, wyważony.
Natomiast naukę na zakończenie rekolekcji w środę 17 kwietnia zatytułowano „Traktat teologiczny” – Czesław Miłosz (1911-2004). Laureat literackiej Nagrody Nobla z 1980 r. za całokształt twórczości, pisał we wstępie do wspomnianego wyżej własnego poematu: „Jest to zarazem poemat o poszukiwaniu mojej tożsamości kulturalnej. Jej istotnymi składnikami są rzymski katolicyzm oraz moje wileńskie wychowanie, czyli niechęć do łączenia religii ze świadomością etnocentryczną”.
Odnotujmy, że o. T. Dostatni nie po raz pierwszy prowadzi tak niekonwencjonalnie rekolekcje, np. w 2017 r. prowadził rekolekcje w Rzymie, dla których inspiracją była twórczość malarska Caravaggia, autora wielu obrazów o tematyce religijnej.
Czas wyciszenia i namysłu
Tegoroczne rekolekcje wielkopostne „ostatniej szansy” wydają się być szczególnie pożądane dla mieszkańców Lublina jako miasta wielu kościołów i uniwersytetów. Podkreślają bowiem duchowy wymiar naszego życia, ale nie zaniedbują też roli rozumu, intelektu.
Przypomnijmy, że rekolekcje w katolicyzmie są kilkudniowym czasem poświęconym na odnowę duchową. (Źródłosłów wyrazu rekolekcje to łacińskie recolligere znaczące „zbierać na nowo, powtórnie”.) Służą jej nie tylko głoszone konferencje, ale też modlitwa i spowiedź św. Niemniej treść kazań jest istotna, ponieważ ukierunkowuje refleksję wiernych.
Pomagają krytycznie przyjrzeć się własnej wierze, pomagają stawiać pytania: na ile wierzymy w to, co wyznajemy w „Credo”, jak wygląda nasza rzeczywista więź z Bogiem?
Generalnie są też czasem wyciszenia, rodzajem „pustyni”, próbą wyłączenia się z codziennych spraw, ze związanego z nimi pośpiechu, szansą na dostrzeżenie duchowego wymiaru życia.
Z rekolekcji można skorzystać nie tylko w czasie wielkiego postu czy adwentu. Dziś rekolekcje głosi się także przez radio (np. w Radio Warszawa), poprzez Internet, za pomocą Facebooka. Na rekolekcje można wyjechać do domów rekolekcyjnych na kilkudniowe, dziesięciodniowe, a nawet dłuższe wyciszenie i modlitwę, (np. organizowane przez jezuitów rekolekcje ignacjańskie).
Na pytanie, czy rekolekcje są współczesnemu człowiekowi w ogóle potrzebne, można zacytować wypowiedź papieża Benedykta XVI (Radio Watykańskie 09.02.2008 r.), w której ocenił: „W naszej epoce coraz silniejszy jest wpływ sekularyzmu, a z drugiej strony powszechnie odczuwa się potrzebę spotkania z Bogiem”.
Monika Skarżyńska
