7 października przypadało liturgiczne wspomnienie Matki Bożej Różańcowej, w tym roku w Polsce o szczególnym wydźwięku ze względu na akcję „Różaniec do granic”.
W kościołach stacyjnych naszej archidiecezji: w Świerżach i Dorohusku odnotowano w sumie kilka tysięcy modlących się na różańcu wiernych. Natomiast kościół pw. Matki Bożej Różańcowej w Lublinie przy ul. Bursztynowej 20 został podniesiony tego dnia, podczas uroczystości odpustowej, do rangi sanktuarium. Uroczystości diecezjalne w Lublinie poprzedziły rekolekcje różańcowe w dniach 5-6 października, które poprowadził ks. dr hab. Mirosław Składanowski. Mszy św. odpustowej, 7 października przewodniczył biskup sandomierski Krzysztof Nitkiewicz. Uczestniczyli w niej też: abp Stanisław Budzik oraz biskupi: Mieczysław Cisło, Artur Miziński i Józef Wróbel. O godz. 14 odmówiono, jak w wielu innych kościołach Lublina, cztery części różańca w łączności z uczestnikami modlitwy „Różaniec do granic”. Łączyły się też z nimi poprzez modlitwę różańcową: rodziny w swoich domach, chorzy w szpitalach i inni.
Modlitwa i kontemplacja
Modlitwa ta ma charakter maryjny, ale jest też modlitwą chrystologiczną. Różaniec odmawiany jest w Kościele od średniowiecza, chociaż jego korzeni można szukać jeszcze wcześniej. Pierwotnie nazywany był Psałterzem Najświętszej Maryi Panny: 150 psalmom odpowiada – 150 Zdrowaś Maryjo. Bł. Alain de la Roche, dominikanin w XV w. rozpropagował teorię, że Św. Dominik Guzman, żyjący w latach 1172-1221, założyciel dominikanów, w objawieniu, jakiego doświadczył, otrzymał od Matki Bożej różaniec. Założył Bractwo Psałterza Błogosławionej Dziewicy i rozprzestrzenił kult różańca na całą Europę, proponując rozważanie tajemnic różańcowych w trzech częściach.
W roku 1572 papież Pius V ustanowił wspomnienie Matki Bożej Różańcowej, jako wotum wdzięczności za zwycięstwo w bitwie morskiej nad Turkami pod Lepanto. Rozegrała się 7 października 1571 pomiędzy flotami chrześcijańską i turecką. Pius V, wielki wyznawca modlitwy różańcowej dodał do Litanii Loretańskiej słowa „Wspomożenie wiernych, módl się za nami”, zaś na kaplicy wybudowanej ku czci Matki Bożej Różańcowej znalazł się napis „Nie odwaga, nie broń, nie dowódcy, ale Maryja Różańcowa dała nam zwycięstwo”.
Najbardziej owocne źródło łaski
Następca Piusa V, Grzegorz XIII, ustanowił pierwszą niedzielę października świętem dla licznych już wówczas bractw różańcowych. Papież Klemens XI, jako dowód wdzięczności za wygraną bitwę pod Belgradem 3 października 1716 r., rozszerzył to święto na cały Kościół. Leon XIII, kolejny papież „różańcowy”, podniósł je do wyższej rangi liturgicznej, a dostrzegając zagrożenie ze strony wolnomyślnych ideologii, 1 września 1883 r. polecił, by we wszystkich parafiach odprawiać przez cały październik nabożeństwa różańcowe i wprowadził do Litanii Loretańskiej nowe zawołanie: „Królowo Różańca Świętego módl się za nami” Następca Leona XIII, Pius X, reformując kalendarz kościelny, przeniósł to święto na 7 października i tak już zostało. 7 października Kościół czci Matkę Bożą Różańcową. W ikonografii jest ona przedstawiana z Dzieciątkiem Jezus wręczająca różaniec klęczącemu św. Dominikowi i św. Katarzynie ze Sieny.
Następca Piusa X, Benedykt XV, nazywał modlitwę różańcową „najbardziej owocnym źródłem łaski” i wzywał do gorącej modlitwy o pokój. Sto lat temu, być może na jego wołanie, Niebo odpowiedziało największym objawieniem różańcowym w Fatimie w Portugalii. Matka Najświętsza objawiając się trojgu pastuszkom, w każdym z siedmiu objawień – ostatnie miało miejsce 13 października – wspominała o różańcu, podobnie zresztą, jak wcześniej w Lourdes we Francji, w 1858 r. i 140 lat temu w Gietrzwałdzie w Polsce. Matka Boża w objawieniach, wskazywała na różaniec, jako narzędzie Bożego Miłosierdzia. Podkreślała znaczącą rolę tej modlitwy w Jej planach w stosunku do świata.
Modlić się, modlić się i jeszcze raz modlić się
Ojciec Święty Jan Paweł II powiedział w Fatimie, 13 maja 1982 r., że najistotniejszą treścią orędzia fatimskiego jest wezwanie, aby „modlić się, modlić się i jeszcze raz modlić się”. W ten sposób Papież przypomniał, że człowiek oraz naród, który się modli, jest zjednoczony z Bogiem, a więc ma największy skarb i nie musi się lękać przyszłości. „Odmawiajcie codziennie różaniec” – powtarzał papież Polak. Z różańcem nie rozstawali się też m. innymi św. ojciec Pio, św. Matka Teresa z Kalkuty, bł. Bartłomiej Longo – twórca sanktuarium w Pompejach, czy kardynał Stefan Wyszyński, który m.in. kiedy był biskupem w Lublinie, ogłosił list pasterski o codziennym odmawianiu Różańca Świętego.
Modlitwa różańcowa nie polega tylko na powtarzaniu „Ojcze nasz” i „Zdrowaś Maryjo”, te modlitwy mają być pomocą do rozważania tajemnic Ewangelii i to właśnie medytacja, a tym samym spotkanie z żywym Jezusem Chrystusem i Jego Matką, jest istotą modlitwy różańcowej. Papież Paweł VI bardzo konsekwentnie używał zwrotu „meditare rosario” – medytować, rozważać Rozważając tajemnice życia Jezusa i Maryi, człowiek wzbogaca swoją duchowość. Rozważa w sercu sprawy, które Bóg uczynił i które dotąd czyni. Św. Jan Paweł II, któremu szczególnie bliska była modlitwa różańcowa, poświęcił jej cały jeden list apostolski: „Rosarium Virginis Mariae”, w którym do trzech obowiązujących już tajemnic różańcowych: Radosnej, Bolesnej i Chwalebnej dodał 16 października 2002 r. tajemnicę Światła.
Różaniec oplata lubelskie parafie
W październiku we wszystkich parafiach odprawiane są nabożeństwa różańcowe, zwykle przed wieczorną mszą św. Przy wielu kościołach działają grupy modlitewne związane z różańcem. W Kościele katolickim za odmówienie modlitwy różańcowej przed Najświętszym Sakramentem lub we wspólnocie można uzyskać odpust zupełny lub cząstkowy pod zwykłymi warunkami.
W Lublinie przy kościele św. Rodziny na Czubach znajduje się wyjątkowy Ogród Różańcowy. Jest to skupisko krytych gontem kapliczek, w których znajduje się ponad 80 drewnianych figur, wykonanych przez lubelską rzeźbiarkę Teodorę Pikułę. Naturalnej wielkości postacie z Ewangelii, rzeźbione w lipowym drewnem, a nawet w drewnie dębu i akacji, są bardzo ekspresyjne i działają na wyobraźnię. Ogród ofiarowany jest św. Janowi Pawłowi II. Po drugiej stronie ul. Jana Pawła II, na terenie, który jeszcze 30 lat temu, w 1987 r., stanowił miejsce zgromadzenia się wiernych uczestniczących w spotkaniu z Ojcem Świętym, znajduje się wyżej wspomniany kościół p.w. Matki Bożej Różańcowej.
15 stycznia 1993 r. abp Bolesław Pylak wydał akt erekcyjny powstania nowej parafii, a w 2001 r. rozpoczęto prace budowlane docelowej świątyni według projektu architektów St. Lichoty i A. Suflińskiego. Realizatorem budowy został dotychczasowy proboszcz ks. Józef Dziduch. Kościół pw. Matki Bożej Różańcowej to nowoczesny kościół z ciekawą konstrukcją wewnątrz, z drzewa klejonego o profilu przedstawiającym Matkę Bożą z Dzieciątkiem, wyposażony w 40 piszczałkowe organy i tzw. kościół dolny. Od trzech lat jest tu czczony obraz Matki Bożej Latyczowskiej.
Parafia prowadzi szeroką działalność duszpasterską. Działa tu m.in. Koło Żywego Różańca przypomnijmy, że Ceremoniał Żywego Różańca zatwierdził 7 września 1977 r. ks. kardynał Stefan Wyszyński, poza tym Akcja Katolicka, Apostolat Bożego Miłosierdzia, Eucharystyczny Ruch Młodych, Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży, Legion Maryi, Liturgiczna Służba Ołtarza, Neokatechumenat, Oaza Rodzin, Odnowa w Duchu Świętym „ Miriam”, Ruch Światło-Życie, schola oraz Wspólnota Modlitewna „Margerytka”. Przy parafii MB Różańcowej działa też Stowarzyszenie Ochrony Pomocy Rodzinie „SOPRA”, Stop Bezprawiu oraz Towarzystwo Pomocy Głuchoniemym. Można tez skorzystać z pomocy radcy prawnego. Parafia pw. Matki Bożej Różańcowej liczy obecnie 15 579 wiernych.
Elżbieta Kasprzycka
