Dla większości z nas szkodniki żyjące w drewnie to po prostu korniki. Podczas gdy kornik żyje przeważnie w drzewie żywym, zasiedlając się w łuku, pod korą drzewa. Wbrew powszechnej opinii korników nie znajdziemy również w meblach, futrynach, ramach obrazów czy rzeźbach. Elementy te uszkadzane są najczęściej przez chrząszcze z rodziny kołatków, które nie mają nic wspólnego z kornikami.
Do najpopularniejszych szkodników drewna zalicza się spuszczel pospolity. Owad kryjący się pod tą nazwą żywi się drewnem miękkim do których zalicza się sosna, jodła czy świerk. Szkodnik ten należy do rzędu chrząszczy. Rozwija i żyje w drewnie o niskiej zawartości wilgoci. Szkodniki te atakują drzewa martwe, ścięte konary, spróchniałe pniaki oraz drewno obrobione przeznaczone do celów budowlanych. Szczególnie upodobał sobie miejsca nasłonecznione i ciepłe. Najczęściej można go spotkać w belkach drewnianych więźby dachowej czy południowych ścianach drewnianych budynków. Wszystkie elementy drewniane w budynku takie jak: altany, schody, poręcze, podłogi czy tarasy są narażone na destrukcyjny wpływ tego szkodnika.
Podobnie jak spuszczel pospolity, kołatek domowy, żeruje w drewnie drzew iglastych tj. sosna, jodła, świerk, modrzew oraz w drewnie drzew liściastych. Nazywany jest szkodnikiem mebli, gdyż dość często jako miejsce swojego pobytu wybiera stare drewniane meble, ramy obrazów czy rzeźb a także w różnego rodzaju konstrukcje budowlane. Larwy drążą w drewnie chodniki o przekroju kolistym, które początkowo mają średnicę ok. 1/3 mm, później, w miarę wzrostu larw, poszerzają się, osiągając mniej więcej 2 mm, następnie zapychają te korytarzyki odchodami oraz mączką z trocin. Kołatek uszkadza głównie drewno wilgotne, przede wszystkim są to belki przyziemne, legary i deski podłogowe. Może rozwijać się także w starym drewnie i dlatego jest groźnym szkodnikiem wszelkich drewnianych eksponatów muzealnych..
Walka ze szkodnikami drewna jest dość trudna. Do najpopularniejszych metod należy impregnacja powierzchniowa drewna. Niestety impregnat nie jest w stanie dotrzeć w głąb belki, gdzie żyją szkodniki. Impregnatu nie można stosować w walce ze szkodnikami żerującymi w działach sztuki. Pomocna jest wtedy metoda fumigacji – zgazowywania drewna środkami chemicznymi – metoda skuteczna, lecz dość kosztowna i kłopotliwa.
Jedną z mniej znanych metod zwalczania szkodników drewna jest metoda mikrofalowa. Polega ona na rozgrzaniu elementu drewna w całym jego przekroju. Szkodniki drewna niezależnie od gatunku giną w temperaturze powyżej 55 st. C. Taka temperatura jest zabójcza dla osobników dorosłych, larw oraz złożonych jaj.
Bezpieczeństwo. W odróżnieniu od promieniowania jądrowego lub rentgenowskiego, promieniowanie mikrofalowe jest niejonizujące. Jedynym widocznym efektem działania mikrofal jest wzrost temperatury materiału. Po wyłączeniu urządzenia nie pozostaje żaden rodzaj promieniowania szczątkowego, oświetlany mikrofalami materiał nie jest promieniotwórczy. Mikrofale działają jedynie podczas pracy urządzenia mikrofalowego, po jego wyłączeniu działanie mikrofal ustaje, dlatego też jest to metoda bezpieczna dla ludzi, zwierząt i środowiska.
Działanie mikrofal można także wykorzystać do osuszania przegród budowlanych oraz do usuwania wilgoci. Dzięki tej metodzie można w skuteczny i bezpieczny sposób pozbyć się pleśni i grzybów ze ścian i sufitów, które są przyczyną alergii i chorób u dzieci. Osuszanie mikrofalowe wykorzystać można w obiektach sakralnych czy muzeach, gdzie ważna jest bezinwazyjna metoda usuwania wilgoci, grzybów, pleśni czy szkodników drewna.
Spółka INSTALCEM prowadzi usługi niszczenia szkodników drewna oraz osuszania mikrofalowego na terenie województwa lubelskiego. Wszystkie informacje dostępne pod nr tel. +48 608-613-275
oraz na stronie www.instalcem.pl
