W Lublinie upamiętniono Antoniego Pączka, byłego prezydenta Lublina. Podczas ostatniej sesji rady miasta nazwano jego imieniem jedną z nowo budowanych ulic. Z takim wnioskiem wystąpiła lubelska młodzież.
Ulica Antoniego Pączka jest w trakcie budowy. Znajduje się niedaleko skrzyżowania ulicy Północnej z ul. Tadeusza Szeligowskiego. W jej sąsiedztwie zlokalizowana jest Komenda Miejska Policji i Biuro Paszportowe LUW. Mieszkańcami ulicy Antoniego Pączka będą lokatorzy nowo budowanych wieżowców. O upamiętnienie byłego prezydenta starała się młodzież z lubelskich szkół.
– Antoni Pączek pełnił urząd prezydenta Lublina jedynie przez trzy lata, ale zdążył w tym czasie zrobić bardzo dużo dla miasta, m.in. zapoczątkował miejską komunikację i uruchomił pierwszą w Lublinie elektrownię – tłumaczyli podczas sesji Rady Miasta Lublin wnioskodawcy: Piotr Polakowski i Jan Warchocki, uczniowie Prywatnego Liceum Ogólnokształcącego im. Królowej Jadwigi w Lublinie.
O byłym prezydencie w kwietniu br. przypomniały też Hanna Sprawka i Małgorzata Chudzik, uczennice II klasy I LO im. St. Staszica w Lublinie. Chciały wziąć udział w Obradach Sejmu Dzieci i Młodzieży i napisały projekt poświęcony życiu i działalności Antoniego Pączka. Promowały go w lubelskich szkołach i środkach masowego przekazu.
Po artykule poświęconym Antoniemu Pączkowi, który ukazał się na łamach „Nowego Tygodnia” do dziewcząt i redakcji zgłosiła się mieszkająca w Warszawie Elżbieta Pniewska-Blewońska, wnuczka byłego prezydenta. – „Jest mi bardzo miło, że dwie tak młode osoby zainteresowały się życiem i działalnością ojca mojej Mamy”– pisała w liście do redakcji. Informacja o upamiętnieniu jej dziadka na pewno sprawi jej radość.
Emilia Kalwińska
Życiorys Antoniego Pączka przedstawiony w uzasadnieniu do uchwały Rady Miasta Lublin:
Pączek Antoni (1891-1952) – działacz społeczny i polityk, czterokrotny poseł na Sejm II Rzeczypospolitej Polskiej, działacz niepodległościowy i członek Polskiej Partii Socjalistycznej, prezydent miasta Lublina (1927-1929), wiceprezydent miasta Łodzi, publicysta polityczny. Już w wieku 14 lat wstąpił do PPS, identyfikując się z programem niepodległościowym tego ugrupowania.
W 1909 r. aresztowany został za działalność przez carską policję. W czasie I wojny światowej, do roku 1917 służył w pierwszym pułku I Brygady pod dowództwem Józefa Piłsudskiego. Po odzyskaniu niepodległości przez Polskę, 7 III 1919 r., a więc w wieku 28 lat złożył ślubowanie poselskie, jako poseł Sejmu Ustawodawczego. Pracę poselską kontynuował w I, II i III kadencji Sejmu RP w latach 1922-1935. W lipcu 1927 r., z rekomendacji Ignacego Daszyńskiego z PPS-u, poseł Antoni Pączek został wybrany na prezydenta miasta Lublina.
Do jego mocnych stron należała dobra znajomość problemów gospodarki komunalnej. Skutecznie zajmował się dokończeniem budowy inwestycji miejskich. Do eksploatacji, w ekspresowym wówczas tempie (tj. w ciągu 13 miesięcy) została oddana elektrownia, dzięki której oświetlone zostały główne ulice w mieście, jak i niektóre oddalone od śródmieścia dzielnice, zupełnie do tej pory pozbawione światła elektrycznego, np. Kalinowszczyzna, Wieniawa, Czechów.
Pączek przyczynił się również do wprowadzenia komunikacji autobusowej w mieście. To jego decyzja, jako Prezydenta Lublina sprawiła, że po przejęciu przez samorząd Lublina od prywatnego właściciela komunikacji autobusowej, 1 stycznia 1929 r. powołano samorządowe przedsiębiorstwo – Autobusy Miejskie miasta Lublina. Kolejnym osiągnięciem Antoniego Pączka było ukończenie nowoczesnej rzeźni oraz dokończenie budowy wodociągów. Stojąc na czele Komitetu Rozbudowy Miasta Lublina opracował trzyletni plan rozwoju miasta, udało mu się ożywić budownictwo mieszkaniowe.
Wykazał się także znakomitym zarządzaniem funduszami miasta. Po wybuchu II wojny światowej brał udział w działalności konspiracyjnej. W czasie Powstania Warszawskiego został zatrzymany przez Niemców i uwięziony w obozie w Pruszkowie, a następnie wywieziony do obozu koncentracyjnego w Mauthausen. Pod koniec wojny przewieziony został do Niemiec, do przymusowej pracy w fabryce Steyr. Po uwolnieniu przez wojska amerykańskie współorganizował powrót więźniów do Polski.
Po powrocie, w czerwcu 1945 r. do kraju pracował w sektorze przedsiębiorstw uzdrowiskowych. Z powodów politycznych został zwolniony z pracy przez władze komunistyczne 1 lipca 1951 r. Niedługo potem, 30 stycznia 1952 r. zmarł w Warszawie i został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim. Antoni Pączek w całym swoim życiu był wierny Polsce i mimo krótkiej prezydentury w Lublinie, bardzo zasłużył się dla naszego miasta.
