13 maja Kościół obchodził uroczystość Matki Bożej Fatimskiej. W lubelskiej świątyni pod Jej wezwaniem przy ul. Tuwima 7 w Abramowicach 4 maja rozpoczęła się nowenna do patronki.
W przeddzień odpustu, w sobotę 12 maja, o godz. 18.00 odprawiono uroczystą mszę św., w czasie której Miłosierdziu Bożemu powierzono zmarłych parafian. Uroczystość odpustowa była dziękczynieniem Bogu i Matce Bożej Fatimskiej za dar wspólnoty parafialnej. Modlono się w intencjach wszystkich fundatorów, budowniczych kościoła i pielgrzymów przybyłych na tę uroczystość. Główna msza św. odpustowa miała miejsce o godz. 12.00 w niedzielę 13 maja. Po procesji eucharystycznej i błogosławieństwie można było ucałować relikwie św. Franciszka i Hiacynty Marto.
13 maja o godz. 17.19
101 lat temu, na uboczu wielkich spraw tego świata, 13 maja o 17.19 Matka Boża po raz pierwszy, niecały kilometr od Fatimy, objawiła się trojgu pastuszkom – dziesięcioletniej Łucji dos Santos oraz rodzeństwu: dziewięcioletniemu Franciszkowi i siedmioletniej Hiacyncie Marto. Działo się to w środkowej Portugalii, w której dwa lata wcześniej stolica – Lizbona – została ogłoszona ateistyczną stolicą świata.
W tym czasie rządy w Portugalii sprawowała masoneria. Prześladowano Kościół, represjonowano osoby duchowne i świeckie, a wiele z nich poniosło śmierć męczeńską. Prymasa Portugalii oraz najbardziej niewygodnych biskupów i kapłanów wypędzono z kraju. Dzieciom w szkołach kazano maszerować z napisem „ Ani Boga, ani religii”, a rodzinę królewską wymordowano do ostatniego dziecka. I właśnie wtedy, gdy w Portugalii trwało wielkie prześladowanie ludzi wierzących, gdy cała Europa była od trzech lat miejscem krwawych walk I wojny światowej, a władzę w Rosji przejmowali komuniści, Pan Bóg w nadzwyczajny sposób zaapelował do ludzkich sumień poprzez objawienia Matki Bożej.
Wezwanie do głębokiej wiary
Siostra Łucja, pytana o najważniejszą część objawień fatimskich, twierdziła, że jest nią wezwanie do głębokiej wiary w rzeczywistą obecność Boga. Motywem, który nieustannie przewija się w fatimskim orędziu, jest też pokuta, czyli postawa zwrócenia się ku Bogu z pokorą, pragnienie wynagradzania za zło, ale objawienia fatimskie to przede wszystkim orędzie nadziei, która płynie z przekonania o Bożej Wszechmocy.
W perspektywie ponad stu lat widzimy, że w zdumiewający sposób spełniły się przepowiednie fatimskie dotyczące wydarzeń w Rosji, wybuchu II wojny światowej, prześladowań Kościoła katolickiego, zamachu na Ojca Świętego i upadku systemu komunistycznego. Przesłanie fatimskie uświadomiło wiernym, że przyszłe losy świata są uzależnione od postawy ludzi i ich świadomej, ufnej modlitwy.
Papieskie pielgrzymki
W dniach 10-13 maja trzykrotnie pielgrzymował do Fatimy św. Jan Paweł II. Zamachu na niego dokonano zresztą też 13 maja 1981 r.
Ojciec Święty przyjechał rok później do Fatimy, by podziękować Matce Bożej za ocalone życie. Nie miał wątpliwości, że to Ona uratowała go od niechybnej śmierci, co wyraził słowami: „Czyjaś ręka strzelała, ale inna Ręka prowadziła kulę”. Agca, zawodowy morderca, strzelał, by zabić. Ten strzał powinien być śmiertelny. Kula przeszyła ciało papieża, raniąc go w brzuch, prawy łokieć i palec wskazujący lewej ręki. Zamach na życie Jana Pawła II wydarzył się dokładnie o tej samej godzinie, o której pierwszy raz dzieciom w Portugalii objawiła się Matka Boża.
Trzy tajemnice
Trzyczęściowe orędzie Matki Bożej jest przesłaniem pełnym nadziei. Przekazywała je dzieciom z Fatimy od 13 maja do 13 października 1917 r. Pierwsza tajemnica dotyczy ustanowienia nabożeństwa do Niepokalanego Serca Maryi jako ratunku przed karą za grzechy ludzkości. Druga tajemnica ukazuje wizję piekła oraz kary czekającej świat za jego zbrodnie. Według tego objawienia Matka Boża prosiła ponadto o poświęcenie Rosji swemu Niepokalanemu Sercu i ofiarowanie Komunii św. w pierwsze soboty miesiąca jako zadośćuczynienie za grzechy. Dwie pierwsze części tajemnicy fatimskiej spisała w 1941 r. Łucja Santos, jedyna żyjąca wówczas z trojga dzieci. Franciszek i Hiacynta zmarli niedługo po objawieniach, które zostały oficjalnie uznane przez Kościół katolicki dopiero w 1930 r.
Tajemnice fatimskie zostały rozpowszechnione w całym Kościele katolickim. Trzecia tajemnica pozostawała nieznana aż do 2000 r. Tajemnicę tę siostra Łucja, która dożyła sędziwego wieku jako karmelitanka, spisała na polecenie biskupa Fatimy 3 stycznia 1944 r. Wzbraniała się długo przed przeniesieniem swej wizji na papier, tłumacząc, że Matka Boża zabroniła jej ujawnienia tej części przepowiedni przed rokiem 1960. Biskup Leiria przekonał ją jednak, że nikt jej relacji wcześniej nie przeczyta. W 1957 r. dokument ten, dla lepszego zabezpieczenia, został przekazany w zalakowanej kopercie do Watykanu. Po 1960 r. zapoznawali się z treścią pisma kolejni papież, z wyjątkiem Jana Pawła I, którego pontyfikat trwał zaledwie 33 dni. Żaden z nich nie zdecydował się jednak na jego ujawnienie. Jako pierwszy rąbka tajemnicy, w 1996 r., uchylił prefekt Kongregacji Nauki Wiary, kard. Joseph Ratzinger, późniejszy papież Benedykt XVI. Zdementował on szerzące się od dawna pogłoski, jakoby trzecia tajemnica fatimska zawierała apokaliptyczną wizję końca świata i wybuchu trzeciej wojny światowej. Cztery lata później św. Jan Paweł II, podczas swojego trzeciego pobytu w Fatimie w dniach 12-13 maja 2000 r., zdecydował się na ujawnienie trzeciej tajemnicy. Ojciec Święty przybył do Fatimy, aby beatyfikować Hiacyntę i Franciszka. Wtedy, to ofiarował on Matce Fatimskiej pierścień z wygrawerowanym wizerunkiem Matki Bożej i słowami „Totus Tuus”, który podarował papieżowi kard. Stefan Wyszyński w pierwszych dniach jego pontyfikatu. Podczas pierwszej wizyty w Fatimie Jan Paweł II zawiesił na złożonych rękach Madonny Fatimskiej różaniec. Na wieńczącym go medalionie znajdował się wizerunek Matki Bożej Częstochowskiej z dwiema datami 13 maja 1981 oraz 13 maja 1982. Podczas tej pielgrzymki Ojciec Święty nie tylko dziękował za cudowne ocalenie, ale dokonał poświęcenia całej ludzkości Niepokalanemu Sercu Maryi.
Kula w koronie
Papież ofiarował też Matce Najświętszej kulę, która ugodziła go podczas zamachu. Kula ta jest wmontowana w drogocenną koronę zdobiącą figurę fatimską – dar kobiet portugalskich, złożony 1 października 1942 r., jako dziękczynienie za to, że Portugalia nie przystąpiła do II wojny światowej. Korona ta jest nakładana na głowę figury Matki Najświętszej w dniach wielkich pielgrzymek i podczas innych specjalnych okazji. Podczas wspomnianego pobytu w Fatimie Jan Paweł II powiedział, że najistotniejszą treścią orędzia fatimskiego jest wezwanie, „ modlić się, modlić się i jeszcze raz modlić się”. W ten sposób Ojciec Święty przypomniał, że człowiek oraz naród, który się modli, jest zjednoczony z Bogiem, a więc ma największy skarb i nie musi się lękać przyszłości. Nie można tu zapomnieć o dacie 25 marca 1984 r., kiedy to na placu św. Piotra w Rzymie Jan Paweł II w łączności z biskupami całego świata dokonał aktu poświęcenia Rosji i całej ludzkości Niepokalanemu Sercu NMP. Według oceny s. Łucji dopiero wtedy w całej pełni została spełniona prośba Matki Bożej, wyrażona w 1917 r.
Do Fatimy Ojciec Święty przybył też w dniach 10-13 maja 1991 r., aby jeszcze raz podziękować Maryi za ocalenie z zamachu, a także wyrazić Jej wdzięczność za upadek komunizmu w Europie. Podczas pobytu w fatimskim sanktuarium Jan Paweł II ponownie dokonał aktu zawierzenia świata Matce Bożej. Siostra Łucja, zmarła tuż przed papieżem, w lutym 2005 r. w wieku 97 lat. Własne wspomnienia i refleksje dotyczące zamachu 13 maja 1981 r. Jan Paweł II przedstawił w ostatnim rozdziale polskiej edycji swej ostatniej książki „Pamięć i tożsamość”.
Trzecia tajemnica fatimska zawiera ostrzeżenie, że największym zagrożeniem jest ateizm i życie takie, jakby Bóg nie istniał. Prorocza wizja ostrzega i przypomina, że przyszłość ludzkości uzależniona jest od wolnego wyboru ludzi, od ich opowiedzenia się za Bogiem i jego prawami lub przeciwko Niemu. Pontyfikat obecnego papieża Franciszka został na jego dwukrotną prośbę zawierzony MB Fatimskiej przez ks. kardynała Jose Policarpo, patriarchę Lizbony, 13 maja 2013 r.
Parafia przy ul. Tuwima
Parafia pw. Matki Bożej Fatimskiej przy ul. Tuwima liczy obecnie 7442 wiernych. Poświęcenia i wmurowania kamienia węgielnego dokonał 12 października 1986 r. ks. bp Bolesław Pylak, Kamień węgielny pochodził z grobu św. Piotra w Rzymie. Budowę nowoczesnej świątyni według projektu lubelskiego architekta Janusza Gągały, zakończono w 1992. Realizatorem budowy był ks. Edward Kozyra ,wikariusz z parafii przy ul. Kunickiego. 6 sierpnia 1989 r. przywieziono do świątyni figurkę Matki Bożej z Fatimy. Kościół pobłogosławił 17 maja 1992 r. bp Bolesław Pylak. W latach 1984-1986 wzniesiono murowaną plebanię. Tymczasowa, drewniana kaplica o niewielkiej, jak na rozrastającą się parafię, powierzchni 300 metrów kwadratowych, została przeniesiona w 1992 r. do nowo utworzonej parafii p. w. Miłosierdzia Bożego w Kraśniku. Przy wejściu do kościoła znajduje się wybudowana w latach 1999-2000 dzwonnica z trzema dzwonami. Od 13 października 2014 r. świątynia pw. MB Fatimskiej szczyci się posiadaniem kropli krwi św. Jana Pawła II, wielkiego czciciela Matki Bożej z Fatimy. Przy parafii działają liczne wspólnoty i grupy parafialne, m.in.: Liturgiczna Służba Ołtarza, Rada Duszpasterska, Legion Maryi, Domowy Kościół, Kółka Różańcowe Dzieci, Grupa Różańcowo – Misyjna, Grupa Charytatywna, schola, ZHR, Zuchy, KSM.
Elżbieta Kasprzycka
